Emerging cardiovascular disease biomarkers and incident diabetes mellitus risk in statin-treated patients with coronary artery disease (from the treating to new targets [TNT] study)

Arsenault BJ, Kohli P, Lambert G, et al.
Am J Card 2016;29 Publication ahead of print
 

Achtergrond

Traditionele risicofactoren voor het ontwikkelen van type 2 diabetes mellitus (T2DM), zoals hypertensie en obesitas en ook triglyceridenniveaus en HDL-c niveaus, zijn geassocieerd met het risico op T2DM in patiënten met coronair vaatlijden[1]. Ook is onlangs aangetoond dat plasmaniveaus van bepaalde biomarkers van het lipoproteïnemetabolisme, van ontsteking en van de glucose-insuline homeostase mogelijk voorspellend zijn voor cardiovasculaire (CV) aandoeningen in statine-behandelde patiënten met coronair vaatlijden [2].
 
Het doel van deze studie was om van 18 biomarkers, waarvan al bekend is dat ze een relatie hebben met CV events, te bepalen of deze incidenteel T2DM kunnen voorspellen in statine-behandelde patiënten met coronair vaatlijden. Incidenteel T2DM werd prospectief gedefinieerd als minimaal 2 post-baseline nuchtere bloedglucose metingen van >7 mmol/L en minimaal 1 post-baseline nuchtere bloedglucose meting> 2mmol/L boven baseline. Patiënten van wie T2DM werd genoteerd als bijwerking, werden ook geïncludeerd. Na patiëntselectie werden plasmagehaltes van biomarkers gemeten in 1424 patiënten.
 

Belangrijkste resultaten

Op baseline hadden patiënten met incidenteel T2DM en degenen met T2DM op baseline:

• Een significant hoger gemiddeld BMI (31.0/31.0 kg/m²), systolische bloeddruk (133.9/135.3  mmHg) en prevalentie van metabool syndroom (77/83%) voor incidenteel T2DM/T2DM bij baseline vs. respectievelijk 27.9 kg/m², 129.4 mmHg, 47% voor degenen die geen T2DM ervoeren.
• Significant hogere triglycerideniveaus (154/162 mg/dL) en totaal cholesterol (180/176 mg/dL) en lagere HDL-c niveaus (46/44 mg/dL) voor incidenteel T2DM/T2DM op baseline vs. respectievelijk 133, 174, 48 mg/dL voor degenen die geen T2DM ervoeren.
• Een significant hogere totaal cholesterol/HDL-c ratio (4.09/4.12) voor incidenteel T2DM/T2DM op baseline vs. 3.80 voor degenen die geen T2DM ervoeren.
• Significant lagere waardes van totaal (5.19/6.12 µg/mL) en HMW adiponectine (1.45/1.80 µg/mL), Lp-PLA2 (310/305 ng/mL), oplosbare receptor voor geavanceerde glycatie eindproducten (1.22/1.33 ng/mL) en vitamine D (71.5/69.0 ng/mL) voor incidenteel T2DM/T2DM op baseline vs. respectievelijk 6.75 µg/mL, 2.02 µg/mL, 335 ng/mL, 1.34 ng/mL, 77.0 ng/mL voor degenen die geen T2DM ervoeren.
• Significante hogere waardes van insuline (15/16 µU/mL), oplosbaar CD40 ligand (5.69/4.13 ng/mL) en oplosbaar intercellulair adhesiemolecuul-1 (160/149 ng/mL) voor incidenteel T2DM/ T2DM op baseline vs. respectievelijk 11 µU/mL, 3.87 ng/mL, 140 ng/mL voor degenen die geen T2DM ervoeren.

Na correctie waren in een hazard ratio analyse alleen de niet-lipiden biomarkers totaal en HMW adiponectine en Lp-PLA2 negatief geassocieerd met een risico voor incidenteel T2DM.

Download Arsenault Am J Cardiol 2016 CVGK.pptx


 

Conclusie

Hoewel meerdere plasma biomarkers op baseline geassocieerd waren met incidenteel T2DM, bleven alleen Lp-PLA2 en adiponectine onafhankelijk geassocieerd met incidenteel T2DM in statine-behandelde patiënten met coronair vaatlijden. Voor beide markers is echter wel verder onderzoek nodig om hun relatie met T2DM te bepalen.
 
Vind deze publicatie online
 

Referenties