Safety and efficacy of adding sitagliptin to insulin in patients with type 2 diabetes: The ASSIST-K study

 
Takai M, Ishikawa M, Maeda H et al.
Diabetes Res Clin Pract. 2014 Jan 6. doi: 10.1016/j.diabres.2013.12.045

 
Achtergrond

Diverse insulineregimes worden toegepast in de klinische praktijk om type 2 diabetes mellitus te behandelen, omdat patiëntenkarakteristieken variëren. De dipeptidyl peptidase-4 (DPP-4) remmer sitagliptine kan worden gegeven in aanvulling op insulinetherapie.
Slechts weinig studies hebben de effectiviteit en veiligheid van combinatietherapie onderzocht [1-4]. Deze studie doet dit met een retrospectieve multicenter studie, met poliklinische patiënten met T2DM met matige glycaemische controle, ondanks insulinetherapie, die werden behandeld met add-on sitagliptine voor ten minste 6 maanden.
 

Belangrijkste resultaten

• HbA1c verminderde van 8.7+1.3% tot 8.3+1.2% (P<0.05) na 1 maand sitagliptine-combinatietherapie, en tot 8.0+1.3% na 3 maanden en 6 maanden (beide P<0.05) na de start van behandeling.
• HbA1c was verminderde met 1.1% na 6 maanden na toevoeging van sitagliptinebehandeling in de langwerkende en eenmaal daags insulinegroep, met 0.7% in de gemengde en tweemaal daags groep en in de gemengde of snelwerkende en driemaal daags groep, en 0.6% in de basale bolusgroep. Procentuele afname van HbA1c was significant groter in de langwerkende en eenmaal daagse insulinegroep dan in de andere insulinegroepen (P<0.05).
• Multipele regressieanalyse toonde aan dat een hoger baseline HbA1c niveau de belangrijkste factor was die bijdroeg aan HbA1c daling.
• Niet-ernstige hypoglycaemie  symptomen kwamen voor in 7.4% van alle patiënten, zonder verschil tussen de insulineregimes.

 
Download Takai diabetes 2014 CVGK.pptx

Conclusie

Deze studie bevestigt het effect van de combinatie van sitagliptine en intensieve insulinebehandeling, en laat een daling van HbA1c niveaus zien in alle insulineregimes. HbA1c verlaging was effectiever in de langwerkende en eenmaal daags insulinegroepen, dan met de andere regimes. Dit kan deels worden verklaard door verschillen in baseline karakteristieken, hoewel duur van de insulinebehandeling, gecombineerd gebruik van sulfonylurea niet relevant bleken, en C-peptide niveaus evenmin. Toevoegen van sitagliptine aan insulinetherapie is daarom nuttig in T2DM patiënten met matige glycaemische control, ongeacht het insulineregime.
 
Klik door naar dit artikel op Pubmed
 

References

1. Vilsbøll T, Rosenstock J, Yki-Ja¨rvinen H, et al. Efficacy and safety of sitagliptin when added to insulin therapy in patients with type 2 diabetes. Diabetes Obes Metab 2010;12:167–77.
2. Kadowaki T, Tajima N, Odawara M, et al. Efficacy and safety of sitagliptin add-on therapy in Japanese patients with type 2 diabetes on insulin monotherapy. Diabetol Int )2013;(March) [Epub ahead of print].
3.Hong ES, Khang AR, Yoon JW, et al. Comparison between sitagliptin as add-on therapy to insulin and insulin dose-increase therapy in uncontrolled Korean type 2 diabetes: CSI study. Diabetes Obes Metab 2012;14(9):795–802.
4.Katsuno T, Ikeda H, Ida K, et al. Add-on therapy with the DPP-4 inhibitor sitagliptin improves glycemic control in insulin-treated Japanese patients with type 2 diabetes mellitus. Endocr J )2013;(February) [Epub ahead of print].