Effects of intravenous iron therapy in iron-deficient patients with systolic heart failure: a meta-analysis of randomized controlled trials

Jankowska EA, Tkaczyszyn M, Suchocki T, et al.
Eur J Heart Fail. 2016;18:786-95; Epub 2016 Jan 28
 

Achtergrond

Bij patiënten met stabiel hartfalen (HF) is ijzerdeficiëntie (ID) een veel voorkomende comorbiditeit, die zich voordoet in 50% van de patiënten en in ~ 46% van de niet-anemische patiënten met stabiel systolisch HF [1]. Wanneer ID aanwezig is, verergeren symptomen en de inspanningscapaciteit en kwaliteit van leven van patiënten met systolisch HF verslechteren [1, 2-4]. Patiënten met HF en ID hebben een hoge mortaliteit en hogere spoedeisende ziekenhuisopnames door HF progressie [1, 2]. Daarom is behandeling van ID bij patiënten met HF waarschijnlijk gunstig. De effecten van intraveneuze (i.v.) ijzertherapie bij patiënten met ID en HF zijn in diverse studies onderzocht [5-10].
Deze meta-analyse had als doel het bewijs van intraveneuze ijzertherapie bij ijzerdeficiënte patiënten met systolisch HF samen te vatten. Een geaggregeerde data meta-analyse van gerandomiseerde gecontroleerde studies (gepubliceerd tot en met september 2014) met betrekking tot intraveneuze ijzertherapie bij patiënten met systolisch HF en ID werd uitgevoerd. Vijf studies werden geïdentificeerd die aan de inclusiecriteria voldeden (851 patiënten, 509 kregen i.v. ijzertherapie) [5-7, 9, 10].
 

Belangrijkste resultaten

• Intraveneuze ijzertherapie bij patiënten met systolisch HF en ID verminderde het risico van het gecombineerde eindpunt van sterfte door alle oorzaken of cardiovasculaire hospitalisatie [OR 0.44, 95% CI 0.30-0.64; P<0.0001], en het gecombineerde eindpunt van cardiovasculaire sterfte of ziekenhuisopname voor verslechterend HF (OR 0.39, 95% CI 0.24-0.63; P=0.0001).
• De analyse toonde geen effect op zowel sterfte door alle oorzaken als cardiovasculaire mortaliteit, wat het gevolg kan zijn van een laag aantal gerapporteerde sterfgevallen [n=20 (4%) vs. n=19 (6%) voor wel behandeld versus niet behandeld met i.v. ijzer] en de relatief korte follow-up
• Intraveneuze ijzertherapie resulteerde in een vermindering van NYHA klasse (gegevens worden gerapporteerd als gemiddeld netto-effect met 95% CI voor alle continue variabelen) (-0,54 klasse, 95% CI -0.87 tot -0.21; P=0.001); een toename van 6-minuten looptest afstand (+31 m, 95% CI 18-43; P<0.0001); en een verbetering van de kwaliteit van leven [Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire (KCCQ) score +5.5 punten, 95% CI 2.8-8.3; P<0.0001; European Quality of Life-5 Dimensions (EQ-5D) score +4,1 punten, 95% CI 0.8-7.3, P=0.01; Minnesota Living With Heart Failure Questionnaire (MLHFQ) score -19 punten, 95% CI: -23 tot -16; P<0.0001; en Patient Global Assessment (PGA) +0.70 punten, 95% CI 0.31-1.09; P=0.0004].
• De resultaten waren consistent in zowel anemische als niet-anemische patiënten.

Conclusie

Intraveneuze ijzertherapie toegepast in ijzerdeficiënte patiënten met systolisch HF, ongeacht gelijktijdige anemie, verbetert de uitkomsten, verlicht HF symptomen, en verbetert de inspanningscapaciteit en kwaliteit van leven. Deze meta-analyse beveelt daarom de behandeling van deze patiënten met intraveneus ijzer aan.
 
Vind deze publicatie online
 

Referenties