Lichaamsbeweging geassocieerd met langer leven in patiënten met hartfalen
Nieuws - 23 mei 2016Lichaamsbeweging is geassocieerd met een langer leven in patiënten met hartfalen, volgens onderzoek gepresenteerd door Oriana Ciana in een late breaking trial sessie op Heart Failure 2016 en het 3rd World Congress on Acute Heart Failure. De analyse in meer dan 4000 patiënten liet een mortaliteitsvoordeel zien van lichaamsbeweging, onafhankelijk van ernst van hartfalen, leeftijd en gender.
“Patiënten met hartfalen moeten niet bang zijn dat lichaamsbeweging hen schaadt of doodt,” zei principal investigator Professor Rod Taylor, chair of health services research en director van het Exeter Clinical Trials Unit van de University of Exeter Medical School in Exeter, UK in een persbericht. “De boodschap voor hartfalen patiënten is duidelijk. Lichaamsbeweging is goed voor je, het maakt dat je je beter voelt, en het kan je mogelijk langer laten lezen.”
Exercise Training Meta-Analysis of Trials in Heart Failure (ExTraMATCH II) is een internationale samenwerking van onderzoekers die een meta-analyse van individuele patiëntdata heeft uitgevoerd van studies die HF patiënten randomiseerden naar lichaamsbeweging of standaardtherapie. Terwijl traditionele meta-analyses data poolen op studieniveau om een vraag te beantwoorden, analyseert deze methode de data op patiëntniveau, wat een sterkere statistische power oplevert. Het maakt het mogelijk om in te schatten of lichaamsbeweging impact heeft op sterfte door alle oorzaken en ziekenhuisopname in HF patiënten, en o te zien of het effect verschilt tussen bepaalde subgroepen.
Om de studie uit te voeren, identificeerden de onderzoekers 23 gerandomiseerde studies naar lichaamsbeweging die ten minste 50 HF patiënten includeerden die voor zes maanden of langer werden gevolgd. De onderzoekers ontvingen individuele patiëntendata van 20 studies.
De 20 studies includeerden 4043 patiënten met HF. De onderzoekers gebruikten de individuele patiëntendata om de impact te bepalen van lichaamsbeweging op de tijd tot sterfte door alle oorzaken en eerste ziekenhuisopname. Ze onderzochten ook de potentiële invloed van patiëntkarakteristieken inclusief leeftijd, gender, ernst HF (gedefinieerd als NYHA klasse), ischemische etiologie, baseline linker ventriculaire ejectiefractie en piek zuurstofopname.
De onderzoekers vonden dat lichaamsbeweging was geassocieerd met 18% lager risico op sterfte door alle oorzaken (mediane tijd 615 vs. 605 dagen, HR: 0.82, 95%CI: 0.70-0.95, P=0.008) en een 11% lager risico op hospitalisatie (mediane tijd 241 vs. 229 dagen, HR: 0.89, 95%CI: 0.81-0.99, P=0.029) ten opzichte met geen lichaamsbeweging. Professor Taylor zei: “Deze analyse liet eigenlijk zien dat mortaliteitsvoordeel is van lichaamsbeweging. Met andere woorden, patiënten die aan lichaamsbeweging deden hadden een lager risico op sterfte dan diegenen die dat niet deden.”
Het effect van lichaamsbeweging op sterfte en hospitalisaties verschilde niet op basis van één van de patiëntkarakteristieken die werden geanalyseerd. “Er was geen bewijs dat sommige hartfalenpatiënten meer profijt hebben van lichaamsbeweging dan anderen, zei professor Taylor. “De voordelen van lichaamsbeweging zijn consistent ongeacht de ernst van hartfalen, gender, leeftijd en de andere factoren die werden bekeken.”
Hij voegt toe: “Het personaliseren van interventies en het gericht inzetten van middelen is een hot topic in de gezondheidszorg. Ons onderzoek laat zien dat alle patiënten met hartfalen moeten worden aangemoedigd om aan lichaamsbeweging te doen. Beleidsmakers en clinici moeten patiënten daarom niet de kans ontnemen om mee te doen aan lichaamsbeweging-rehabilitatie op basis van dat het mogelijk niet voor hen zal werken.”
Lichaamsbeweging kan voordeel hebben voor patiënten met hartziekte, inclusief HF, op diverse manieren. Het verbetert fysieke fitheid, hetgeen zelfs een sterkere voorspeller van overleving is dan bloeddruk of roken. Lichaamsbeweging verbetert de zuurstofbevoorrading naar het hart en vermindert de waarschijnlijkheid van het abnormale ritme dat plotselinge dood kan veroorzaken. Fysieke activiteit verbetert ook de circulatie in de perifere vasculatuur, zoals in de beenspieren, wat de workload van het hart en de mogelijkheid van de patiënt om te functioneren kan verminderen.
Professor Taylor concludeerde: “Als hartfalenpatiënten actief zijn kunnen we er redelijk zeker van zijn dat ze langer leven. Het simpele advies zou zijn om geen marathon te rennen. Dit gaat over het vergroten van iemands routinematige fysieke activiteit – bijvoorbeeld 20 tot 30 minuten drie keer per week met een intensiteit die je een beetje kortademig doet zijn maar niet noodzakelijkerwijs symptomatisch.”
“Patiënten met hartfalen moeten niet bang zijn dat lichaamsbeweging hen schaadt of doodt,” zei principal investigator Professor Rod Taylor, chair of health services research en director van het Exeter Clinical Trials Unit van de University of Exeter Medical School in Exeter, UK in een persbericht. “De boodschap voor hartfalen patiënten is duidelijk. Lichaamsbeweging is goed voor je, het maakt dat je je beter voelt, en het kan je mogelijk langer laten lezen.”
Exercise Training Meta-Analysis of Trials in Heart Failure (ExTraMATCH II) is een internationale samenwerking van onderzoekers die een meta-analyse van individuele patiëntdata heeft uitgevoerd van studies die HF patiënten randomiseerden naar lichaamsbeweging of standaardtherapie. Terwijl traditionele meta-analyses data poolen op studieniveau om een vraag te beantwoorden, analyseert deze methode de data op patiëntniveau, wat een sterkere statistische power oplevert. Het maakt het mogelijk om in te schatten of lichaamsbeweging impact heeft op sterfte door alle oorzaken en ziekenhuisopname in HF patiënten, en o te zien of het effect verschilt tussen bepaalde subgroepen.
Om de studie uit te voeren, identificeerden de onderzoekers 23 gerandomiseerde studies naar lichaamsbeweging die ten minste 50 HF patiënten includeerden die voor zes maanden of langer werden gevolgd. De onderzoekers ontvingen individuele patiëntendata van 20 studies.
De 20 studies includeerden 4043 patiënten met HF. De onderzoekers gebruikten de individuele patiëntendata om de impact te bepalen van lichaamsbeweging op de tijd tot sterfte door alle oorzaken en eerste ziekenhuisopname. Ze onderzochten ook de potentiële invloed van patiëntkarakteristieken inclusief leeftijd, gender, ernst HF (gedefinieerd als NYHA klasse), ischemische etiologie, baseline linker ventriculaire ejectiefractie en piek zuurstofopname.
De onderzoekers vonden dat lichaamsbeweging was geassocieerd met 18% lager risico op sterfte door alle oorzaken (mediane tijd 615 vs. 605 dagen, HR: 0.82, 95%CI: 0.70-0.95, P=0.008) en een 11% lager risico op hospitalisatie (mediane tijd 241 vs. 229 dagen, HR: 0.89, 95%CI: 0.81-0.99, P=0.029) ten opzichte met geen lichaamsbeweging. Professor Taylor zei: “Deze analyse liet eigenlijk zien dat mortaliteitsvoordeel is van lichaamsbeweging. Met andere woorden, patiënten die aan lichaamsbeweging deden hadden een lager risico op sterfte dan diegenen die dat niet deden.”
Het effect van lichaamsbeweging op sterfte en hospitalisaties verschilde niet op basis van één van de patiëntkarakteristieken die werden geanalyseerd. “Er was geen bewijs dat sommige hartfalenpatiënten meer profijt hebben van lichaamsbeweging dan anderen, zei professor Taylor. “De voordelen van lichaamsbeweging zijn consistent ongeacht de ernst van hartfalen, gender, leeftijd en de andere factoren die werden bekeken.”
Hij voegt toe: “Het personaliseren van interventies en het gericht inzetten van middelen is een hot topic in de gezondheidszorg. Ons onderzoek laat zien dat alle patiënten met hartfalen moeten worden aangemoedigd om aan lichaamsbeweging te doen. Beleidsmakers en clinici moeten patiënten daarom niet de kans ontnemen om mee te doen aan lichaamsbeweging-rehabilitatie op basis van dat het mogelijk niet voor hen zal werken.”
Lichaamsbeweging kan voordeel hebben voor patiënten met hartziekte, inclusief HF, op diverse manieren. Het verbetert fysieke fitheid, hetgeen zelfs een sterkere voorspeller van overleving is dan bloeddruk of roken. Lichaamsbeweging verbetert de zuurstofbevoorrading naar het hart en vermindert de waarschijnlijkheid van het abnormale ritme dat plotselinge dood kan veroorzaken. Fysieke activiteit verbetert ook de circulatie in de perifere vasculatuur, zoals in de beenspieren, wat de workload van het hart en de mogelijkheid van de patiënt om te functioneren kan verminderen.
Professor Taylor concludeerde: “Als hartfalenpatiënten actief zijn kunnen we er redelijk zeker van zijn dat ze langer leven. Het simpele advies zou zijn om geen marathon te rennen. Dit gaat over het vergroten van iemands routinematige fysieke activiteit – bijvoorbeeld 20 tot 30 minuten drie keer per week met een intensiteit die je een beetje kortademig doet zijn maar niet noodzakelijkerwijs symptomatisch.”
Deel deze pagina met collega's en vrienden: