Zonnebaden mogelijk verslavend

 
Een studie in muizen biedt mogelijk de verklaring waarom het zo moeilijk is om mensen te ontmoedigen te zonnebaden, wanneer de gevaren van ultraviolet (UV) licht zo duidelijk zijn. Het lijkt erop dat UV-licht verslavend kan werken, aangezien chronische blootstelling circulerende niveaus van β-endorfines deed stijgen. Muizen die aan UV-blootstelling waren gewend lieten zelfs ontwenningsverschijnselen en verwant gedrag zien wanneer β-endorfine-activiteit werd geblokkeerd.
 
Na blootstelling aan UV-licht synthetiseren epidermis keratinocyten normaalgesproken proopiomelanocortine (POMC), dat dan wordt verwerkt tot melanocyt-stimulerend hormoon dat de bruining van de huid veroorzaakt. Een ander peptide afkomstig van POMC, β-endorfine, wordt tegelijk gesynthetiseerd in de huid. β-endorfine is een endogeen opioíde. Deze studie toont aan dat de UV-geïnduceerde β-endorfines verantwoordelijk zijn voor pijnverlichting en afhankelijkheidsverschijnselen.
 
Kaalgeschoren muizen kregen gedurende zes weken een dagelijkse dosis UV-licht vergelijkbaar met 20-30 minuten Florida-zon midden op de dag op mensen met een lichte huid. Deze dosis was gekozen om de muizenhuid te bruinen, maar niet te verbranden. Al in de eerste week stegen β-endorfineniveaus in het bloed van de beesten significant. Niveaus bleven hoog gedurende de studie. Toen UV-blootstelling werd gestopt, zakten β-endorfineniveaus gelijdelijk naar de uitgangswaarden.
 
UV-behandelde dieren reageerden minder op mechanische en thermische analgetische tests dan controlemuizen die niet waren blootgesteld aan UV-licht. De respons was omgekeerd gecorreleerd met β-endorfineniveaus. Wanneer behandeld met naloxone, dat opioïdactiviteit blokkeert, normaliseerde de huidgevoeligheid van de UV-blootgestelde muizen.
 
Naloxonebehandeling gaf ook klassieke symptomen van opioïde-onttrekking in UV-blootgestelde dieren, zoals trillen, rillen en tandenklapperen. Muizen die waren getraind om de effecten van naloxone te associëren met een omgeving waar ze normaalgesproken een natuurlijk voorkeur voor hebben, kozen zonder uitzondering voor een ruimte die niet aan de natuurlijke voorkeur voldeed, maar waar ze geen naloxon-geïnduceerde onttrekkingsverschijnselen hadden ervaren.
Muizen met selectief geblokkeerde POMC-activiteit in de huid lieten geen van de responsen op UV-licht zien die werden gezien in normale muizen.
 
Deze resultaten tonen dus aan dat een UV-geactiveerd opioïde signaalroute actief is in de huid, die UV-zoekend gedrag versterkt. Mogelijk was dit op enig moment in de historie gunstig. Tegenwoordig kunnen de verslavende aspecten van blootstelling aan UV-licht echter, naast dat het een gevestigd carcinogeen is, bijdragen aan de sterke stijging van de incidentie van huidkanker.
 
Skin β-Endorphin Mediates Addiction to UV Light.
Fell GL, et al., Cell. 2014 Jun 19;157(7):1527-34
Vind dit artikel op Pubmed