Verminderde nierfunctie: een risicofactor voor CV events na carotischirurgie
Nieuws - 3 feb. 2011Achtergrond:
Chronische nierziekte is een belangrijke risicofactor voor het ontwikkelen en voortschrijden van atherosclerose. Het doel van deze studie was de bijdrage van matig-verminderde nierfunctie aan cardiovasculaire (CV) mortaliteit en morbiditeit te bepalen na carotisendarteriëctomie (CEA). Ook werd het bepaald hoe groot het percentage patiënten was welke optimale behandeling of een diagnostische work-up onderging voorafgaand aan de CEA.
Methode:
Onderzoekers aan de Universiteit van Utrecht includeerden 1085 patiënten die een CEA ondergingen in de periode tussen 2002 en 2009. De glomerulaire filtratiesnelheid werd bepaald op baseline. Matig-verminderde nierfunctie werd gedefineerd als een e-GFR van 30-59. Het primaire eindpunt was CV sterfte bestaand uit fataal myocardinfarct, fatale stroke, of een geruptureerd abdominaal aneurysma.
Resultaten:
In 26,5% van de gevallen was er sprake van matig-verminderd nierfunctieverlies. Gedurende een follow-up duur van 2,95 jaar was het risico op CV sterfte van de de groep met een e-GFR van 30-59: 2,22. Er werd geen hoger risico gezien op stroke en perifeer arteriële interventies. Van de groep patiënten met een e-GFR tussen de 30 en de 59 kregen 38,5% ACE-remmers, 74,5% statines, en bezocht 34,4% een nefroloog.
Conclusies:
Patiënten met een e-GFR tussen 30 en 59 hebben een 2,2 maal verhoogd risico op CV sterfte en een 1,9 maal verhoogd risico op een myocardinfarct in de 3 jaar post-CEA in vergelijking met patiënten met een e-GFR>60. Een minderheid van deze patiënten krijgt een optimale medische behandeling.
1. Van Lammeren et al, Stroke 2011.
Chronische nierziekte is een belangrijke risicofactor voor het ontwikkelen en voortschrijden van atherosclerose. Het doel van deze studie was de bijdrage van matig-verminderde nierfunctie aan cardiovasculaire (CV) mortaliteit en morbiditeit te bepalen na carotisendarteriëctomie (CEA). Ook werd het bepaald hoe groot het percentage patiënten was welke optimale behandeling of een diagnostische work-up onderging voorafgaand aan de CEA.
Methode:
Onderzoekers aan de Universiteit van Utrecht includeerden 1085 patiënten die een CEA ondergingen in de periode tussen 2002 en 2009. De glomerulaire filtratiesnelheid werd bepaald op baseline. Matig-verminderde nierfunctie werd gedefineerd als een e-GFR van 30-59. Het primaire eindpunt was CV sterfte bestaand uit fataal myocardinfarct, fatale stroke, of een geruptureerd abdominaal aneurysma.
Resultaten:
In 26,5% van de gevallen was er sprake van matig-verminderd nierfunctieverlies. Gedurende een follow-up duur van 2,95 jaar was het risico op CV sterfte van de de groep met een e-GFR van 30-59: 2,22. Er werd geen hoger risico gezien op stroke en perifeer arteriële interventies. Van de groep patiënten met een e-GFR tussen de 30 en de 59 kregen 38,5% ACE-remmers, 74,5% statines, en bezocht 34,4% een nefroloog.
Conclusies:
Patiënten met een e-GFR tussen 30 en 59 hebben een 2,2 maal verhoogd risico op CV sterfte en een 1,9 maal verhoogd risico op een myocardinfarct in de 3 jaar post-CEA in vergelijking met patiënten met een e-GFR>60. Een minderheid van deze patiënten krijgt een optimale medische behandeling.
1. Van Lammeren et al, Stroke 2011.
Deel deze pagina met collega's en vrienden: