Effect ARB met of zonder calciumantagonist bij oudere patiënten

Achtergrond: Een hoge dosis van een angiotensine II receptor blokker (ARB) is effectiever dan een lage dosis voor de preventie van cardiovasculaire aandoeningen bij patiënten met diabetische nefropathie of hartfalen. Onbekend is echter of de combinatie van een ARB met een calciumantagonist effectiever is dan monotherapie met een ARB.
Methoden: Hoog-risicopatiënten (n=1164, Japan) tussen 65 en 84 jaar werden gerandomiseerd naar olmesartan 40 mg 1dd of een calciumantagonist (amlodipine of azelnidipine) plus olmesartan 20 mg 1dd. De incidentie van fatale en niet-fatale cardiovasculaire events en mortaliteit werden vergeleken tussen de beide armen.
Resultaten: Na 36 maanden was bij beide groepen een effectieve bloeddrukcontrole bereikt. Combinatietherapie leidde echter tot een grotere afname in bloeddruk (gemiddelde systolische bloeddruk 2.4 mm Hg lager, gemiddelde diastolische bloeddruk 1.7 mm Hg lager). Ook was er geen significant verschil tussen beide groepen in het primaire eindpunt. Een subgroepanalyse toonde echter een statistisch significant verschil voor patiënten met vooraf bestaande cardiovasculaire aandoeningen. Deze groep toonde bij behandeling met combinatietherapie aanzienlijk minder cardiovasculaire events en sterfte vergeleken met monotherapie. Een tweede subgroepanalyse liet zien dat patiënten met alleen diabetes beter reageerden op monotherapie.
Conclusies: Het relatieve effect van monotherapie met een ARB of combinatietherapie van een ARB met een calciumantagonist is afhankelijk van de aanwezigheid van cardiovasculaire aandoeningen of diabetes. Voor de behandeling van hypertensie moet dus rekening worden gehouden met het individuele patiëntenprofiel.