Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Statinebehandeling vertraagt progressie van carotis atherosclerose bij kinderen met heterozygote FH

Literatuur - Braamskamp MJAM et al., Circulation 2017


Effect of Rosuvastatin on Carotid Intima-Media Thickness in Children with Heterozygous Familial Hypercholesterolemia: The CHARON Study


Braamskamp MJAM, Langslet G, McCrindle BW, et al.
Circulation 2017; published online ahead of print
 

Achtergrond

Kinderen met heterozygote familiale hypercholesterolemie (HeFH) hebben endotheeldysfunctie en verhoogde carotis intima-media dikte (IMT) [1-3]. Huidige pediatrische richtlijnen bevelen aan vanaf 8 jaar te beginnen met statine therapie met het doel om een LDL-C <3,5 mmol / L (130 mg / dL) te bereiken, om versnelde vroegtijdige atherosclerose te voorkomen [4,5]. De werkzaamheid en veiligheid van rosuvastatine is recentelijk getest bij kinderen en adolescenten met HeFH tussen de leeftijd van 6 en 17 jaar [6,7].
In deze analyse werd het effect van robuuste LDL-C reductie met rosuvastatine gedurende 2 jaar op carotis IMT beoordeeld bij HeFH-kinderen, in vergelijking met onaangedane en onbehandelde broers en zussen.
 
Data voor de huidige studie werden afgeleid uit de database van de CHARON studie (hyperCholesterolemia in cHildren and Adolescents taking Rosuvastatin OpeN label). Deze studie was een 2-jaars, open label, multicenter studie waarin de werkzaamheid en veiligheid van rosuvastatine bij kinderen en adolescenten met HeFH werd beoordeeld [8]. Kinderen van 6 tot 18 jaar met HeFH en LDL-C >4.9 mmol/L of >4.1 mmol/L in combinatie met andere risicofactoren kregen rosuvastatine startend met 5 mg eenmaal daags, opgetitreerd in intervallen van 3 maanden tot 10 mg (6-9 jaar) of 20 mg (10-17 jaar) om een LDL-C doel van <2.85 mmol/L te bereiken. Carotis IMT werd gemeten door ultrasonografie bij zowel de HeFH-kinderen als de onaangedane broers en zussen op baseline, 12 en 24 maanden, op 3 locaties (common carotis, carotis sinus, interne carotis) in zowel de linker als de rechter carotis.
 

Belangrijkste resultaten

  • Op baseline was de gemiddelde (± SD) carotis IMT significant groter voor de 197 HeFH-kinderen in vergelijking met de 65 onaangedane broers en zussen (0.397±0.049 mm en 0.377±0.045 mm, respectievelijk; P=0.001).
  • Tijdens 2 jaar follow-up was de progressie in gemiddelde carotis IMT bij de behandelde HeFH-kinderen vergeleken met onaangedane broers en zussen 0.0054 mm/y (95% CI: 0.0030 - 0.0082 mm/y) en 0.0143 mm/y (95% CI: 0.0095 - 0.0192 mm/y) (P=0.002), respectievelijk.
  • Na 2 jaar waren carotis-IMT-verschillen tussen HeFH-kinderen en broers en zussen niet langer significant voor gemiddelde carotis IMT (0.408±0.043 mm en 0.402±0.042 mm, respectievelijk; P=0.2), en voor de segmenten van de interne carotis en de carotis sinus (0.360±0.049 mm en 0.355±0.045 mm; P=0.2; 0.429±0.059 mm en 0.430±0.056 mm; P>0.9, respectievelijk). Het common carotis segment verschilde tussen HeFH kinderen en broers en zussen (0.437±0.055 mm en 0.421±0.054 mm, respectievelijk; P=0.03).
  • Op baseline was het gemiddelde van de maximale carotis IMT groter voor kinderen met HeFH in vergelijking met de onaangedane broers en zussen (0.477±0.070 mm en 0.445±0.056 mm, respectievelijk; P<0.001. Daarnaast was de IMT van alle individuele carotissegmenten groter bij HeFH-patiënten.
  • Gedurende 2 jaar follow-up neigde de maximale carotis IMT bij behandelde HeFH-patiënten te verminderen in vergelijking met baseline, terwijl een progressie vergeleken met baseline in de onaangedane broers en zussen werd gezien (–0.0014 mm/y; 95% CI: –0.0046 tot 0.0022; en 0.0103 mm/y; 95% CI: 0.0039 tot 0.0168; respectievelijk; P=0.002).
  • Na 2 jaar werden verschillen in maximale carotis-IMT tussen HeFH-patiënten en broers en zussen kleiner, hoewel kinderen met HeFH nog steeds een verhoogd gemiddelde van maximale carotis IMT hadden (0.437±0.055 mm en 0.421±0.054 mm; P=0.04).
  • Dit werd ook gevonden voor het common carotis segment (0.487±0.064 mm en 0.468±0.062 mm, respectievelijk; P=0.02), terwijl het verschil in IMT van de interne carotis en carotis sinus segmenten niet langer significant was (0.422±0.062 mm en 0.414±0.053 mm, P=0.3; en 0.515±0.056 mm en 0.501±0.067 mm, P=0.1, respectievelijk).
 

Conclusie

Kinderen met HeFH die werden behandeld met rosuvastatine hadden een langzamere progressie van carotis atherosclerose gemeten door carotis IMT, waardoor het verschil in IMT tussen hen en onaangedane broers en zussen kleiner werd.
De mate van progressie bij carotis IMT was eigenlijk minder in de HeFH-patiënten in vergelijking met onaangedane broers en zussen. Dit kan aangeven dat effectievere therapie ook helpt bij het verwijderen van eerder opgehoopte lipide in de vaatwand; verdere studies zijn nodig om dit te bevestigen.
Deze bevindingen ondersteunen de waarde van vroeg starten van agressieve LDL-C reductie bij deze patiënten, om hun CV-risico te verminderen.
 
Vind deze publicatie online op Circulation
 

Referenties

1. Wiegman A, de Groot E, Hutten BA, et al. Arterial intima-media thickness in children heterozygous for familial hypercholesterolaemia. Lancet. 2004;363:369-370.
2. de Jongh S, Lilien MR, Bakker HD, et al. Family history of cardiovascular events and endothelial dysfunction in children with familial hypercholesterolemia. Atherosclerosis. 2002;163:193-197.
3. Kusters DM, Wiegman A, Kastelein JJ, Hutten BA. Carotid intima-media thickness in children with familial hypercholesterolemia. Circ Res. 2014;114:307-310
4. Wiegman A, Gidding SS, Watts GF, et al, European Atherosclerosis Society Consensus P. Familial hypercholesterolaemia in children and adolescents: gaining decades of life by optimizing detection and treatment. Eur Heart J. 2015;36:2425-2437.
5. Expert Panel on Integrated Guidelines for Cardiovascular H, Risk Reduction in C, Adolescents, National Heart L, Blood I. Expert panel on integrated guidelines for cardiovascular health and risk reduction in children and adolescents: summary report. Pediatrics. 2011;128 Suppl 5:S213-256.
6. Avis HJ, Hutten BA, Gagne C, et al. Efficacy and safety of rosuvastatin therapy for children with familial hypercholesterolemia. J Am Coll Cardiol. 2010;55:1121-1126.
7. Braamskamp MJ, Langslet G, McCrindle BW, et al. Efficacy and safety of rosuvastatin therapy in children and adolescents with familial hypercholesterolemia: Results from the CHARON study. J Clin Lipidol. 2015;9:741-750.
8. Kusters DM, Hutten BA, McCrindle BW, et al. Design and baseline data of a pediatric study with rosuvastatin in familial hypercholesterolemia. J Clin Lipidol. 2013;7:408-413.

Deel deze pagina met collega's en vrienden: