Empagliflozin and Cerebrovascular Events in Patients With Type 2 Diabetes Mellitus at High Cardiovascular Risk

 
Zinman B, Inzucchi SE, Lachin, ScD JM, et al.
Stroke. 2017;48: published online ahead of print
 

Achtergrond

Patiënten met diabetes mellitus (DM) hebben een 2-voudig verhoogd risico op stroke, vergeleken met personen zonder DM [1]. Met uitzondering van pioglitazone en semaglutide verlagen intensieve of specifieke glucoseverlagende middelen het risico op stroke in patiënten met type 2 diabetes (T2DM) niet [2-5].
 
In deze analyse met 7.020 patiënten uit de EMPA-REG OUTCOME studie werd de impact van empagliflozine versus placebo op cerebrovasculaire events berekend.
 

Belangrijkste resultaten

• Er was geen significant verschil in frequentie van stroke tussen empagliflozine en placebogroepen (HR 1.18, 95% CI 0.89-1.56, P=0.26).
• Het deel patiënten met terugkerende stroke tijdens de studie was vergelijkbaar tussen empagliflozine en placebogroepen (beide 0.3%).
• Niet-fatale stroke met invaliditeit tot gevolg werd gerapporteerd bij 0.2% van de patiënten op empagliflozine en bij 0.3% van de patiënten op placebo (HR 0.82, 95% CI 0.30-2.26, P=0.70).
• Fatale stroke kwam ongeveer evenveel voor bij patiënten uit de empagliflozine- en placebogroepen (respectievelijk 0.3 en 0.5%, HR 0.72, 95% CI 0.33–1.55, P=0.40), alsmede het samengestelde eindpunt niet-fatale stroke met invaliditeit tot gevolg of fatale stroke (respectievelijk 0.6 en 0.7%, HR 0.81, 95% CI 0.43-1.50, P=0.50).
• Er was geen significant verschil in het risico op TIA tussen beide groepen (HR 0.85, 95% CI 0.51-1.42, P=0.54) of het samengestelde eindpunt stroke of TIA (HR 1.05, 95% CI 0.82-1.35, P=0.87).
• De systolische bloeddruk (SBP) nam af bij patiënten behandeld met empagliflozine (gemiddeld verschil vanaf baseline tot laatste waarde tijdens behandeling was -3.3 [SE 0.3] mmHg), maar herstelde zich naar baseline waardes na follow-up (30 dagen na het einde van de behandeling).
• Patiënten met de grootste afname in SBP (≥30 mmHg) hadden geen hoger risico op stroke dan andere patiënten.
• In de empagliflozinegroep nam het hematocriet tijdens de behandeling toe (gemiddelde verschil vanaf baseline tot laatst gemeten waarde was 3.61% [SE 0.06]), maar nam weer af naar baselinewaardes na follow-up (30 dagen na het einde van de behandeling).
• Patiënten met de grootste toename in hematocriet (verhoging ≥90^ste percentiel, wat overeenkwam met een verschil in hematocriet van 9 percentuele punten) hadden geen hoger risico op stroke dan patiënten die deze afkapwaarde niet haalden.
• Het risico op stroke was in beide groepen vergelijkbaar tussen patiënten met en zonder atriumfibrilleren op baseline of tijdens de studie.

 

Conclusie

In T2DM-patiënten met hoog cardiovasculair risico en geïncludeerd in de EMPA-REG OUTCOME studie was empagliflozine, wanneer vergeleken met placebo, niet geassocieerd met reductie of toename van risico op cerebrovasculaire events.
 
Vind deze publicatie online op Stroke
 

Referenties

1. Emerging Risk Factors Collaboration; Sarwar N, Gao P, Seshasai SR, et al. Diabetes mellitus, fasting blood glucose concentration, and risk of vascular disease: a collaborative meta-analysis of 102 prospective studies. Lancet. 2010;375:2215–2222.
2. Boussageon R, Bejan-Angoulvant T, Saadatian-Elahi M, et al. Effect of intensive glucose lowering treatment on all cause mortality, cardiovascular death, and microvascular events in type 2 diabetes: meta-analysis of randomised controlled trials. BMJ. 2011;343:d4169.
3. Green JB, Bethel MA, Armstrong PW, et al; TECOS Study Group. Effect of sitagliptin on cardiovascular outcomes in type 2 diabetes. N Engl J Med. 2015;373:232–242.
4. Scirica BM, Bhatt DL, Braunwald E, et al; SAVOR-TIMI 53 Steering Committee and Investigators. Saxagliptin and cardiovascular outcomes in patients with type 2 diabetes mellitus. N Engl J Med. 2013;369:1317–1326.
5. White WB, Cannon CP, Heller SR, et al; EXAMINE Investigators. Alogliptin after acute coronary syndrome in patients with type 2 diabetes. N Engl J Med. 2013;369:1327–1335.