3 years of liraglutide versus placebo for type 2 diabetes risk reduction and weight management in individuals with prediabetes: a randomised, double-blind trial

 
le Roux CW, Astrup A, Fujioka K, et al.
The Lancet 2017; published online ahead of print
 

Achtergrond

Dagelijks 3 mg subcutaan liraglutide resulteert in gewichtsverlies als gevolg van een verminderde eetlust en energie-inname. Het is goedgekeurd als additionele therapie naast een minder calorierijk dieet en meer fysieke beweging [1,2]. De effecten van liraglutide zijn bepaald in prediabeten met obesitas en overgewicht en andere comorbiditeiten, voor een duur van 56 weken (SCALE Obesity and Prediabetes studie) [3].
 
In deze verlengde studie van 3 jaar werd het effect van 3 mg liraglutide op het ontstaan van type 2 diabetes mellitus (T2DM) en gewichtsverlies in 2.254 prediabeten bekeken, alsmede de veiligheid. Patiënten werden in de studie 2:1 gerandomiseerd voor liraglutide of placebo. Diegenen die 56 weken behandeling afrondden, kregen een extra 104 weken behandeling, waardoor in totaal 160 weken behandeld werd. Daarna was er een 12-weken follow-up periode zonder behandeling (tot week 172). Op week 160 werd van alle continue variabelen het gemiddelde van meerdere tijdspunten berekend.
 

Belangrijkste resultaten

• Op week 160 was 2% van de personen uit de liraglutidegroep tijdens behandeling gediagnosticeerd met T2DM, ten opzichte van 6% van de placebogroep.
• Rekening houdend met de verschillen in aantal T2DM diagnoses tussen de behandelgroepen, was de duur tot ontstaan van T2DM tijdens behandeling 2.7 keer langer met liraglutide dan met placebo (95% CI 1.9-3.9, P<0.0001), met een HR van 0.21 (95% CI 0.13-0.34, P<0.0001).
• Op week 160 was 66% van de personen uit de liraglutidegroep tijdens behandeling teruggevallen van prediabetes naar normoglycemie, ten opzichte van 36% van de placebogroep (OR 1.9, 95% CI 1.6-2.3, P<0.0001).
• 12 weken na het stoppen van de behandeling waren 50% van de personen die met liraglutide behandeld waren nog steeds normoglycemisch, ten opzichte van 36% van de personen uit de placebogroep.
• Metingen van insulineresistentie en β-cel functie werden beter tijdens de behandeling in de liraglutidegroep, ten opzichte van de placebogroep na 160 weken en geglyceerde hemoglobine, nuchtere glucose en nuchtere insuline concentraties waren lager in de liraglutidegroep dan met placebo.
• Op week 160 was er tijdens de behandeling meer gewichtsverlies bereikt in de liraglutidegroep dan in de placebogroep (liraglutide -6.1%, SD 7.3 en placebo -1.9%, SD 6.3, geschatte behandelverschil -4.3%, 95% CI -4.9 tot -3.7, P<0.0001). Het gewichtsverlies met liraglutide was gedurende de gehele 3 jaar aanwezig.
• Na het staken van de behandeling op week 160 kwam een deel van het gewicht terug in de liraglutidegroep, hoewel het behandelverschil nog steeds significant verschillend was op week 172 (-3.2%, 95% CI -4.3 tot -2.2, P<0.0001).
• De systolische bloeddruk was met liraglutide statistisch significant verlaagd ten opzichte van placebo op week 160, maar dit was niet het geval voor diastolisch bloeddruk. De effecten op nuchtere lipiden en cardiovasculaire biomarkers waren matig en niveaus van hoog-sensitief c-reactief proteïne waren substantieel lager met liraglutide ten opzichte van placebo.
• 3 mg liraglutide werd goed getolereerd.

 

Conclusie

Eenmaal daags subcutaan 3 mg liraglutide, naast een dieet met minder calorieën en fysiek meer beweging voor een duur van 3 jaar, verlaagde het risico op T2DM in personen met overgewicht of obesitas en prediabetes. Ook resulteerde het in meer gewichtsverlies en verbeteringen van glycemische regulatie en cardiovasculaire risicofactoren, ten opzichte van placebo. Deze data ondersteunen de hypothese dat langdurige behandeling met liraglutide zorgt voor extra voordelen voor de gezondheid in een specifieke groep hoog-risico personen.
 

Redactioneel commentaar [4]

In dit redactioneel commentaar noemen Farr en Mantzoros dat de normalisatie van glucosewaardes in prediabetespatiënten die behandeld werden met liraglutide, een belangrijke observatie is van de studie van le Roux et collega’s. Ze merken echter ook op dat dit mogelijk niet de meest kost-effectieve route is voor het behandelen van prediabeten, omdat aanpassing van leefstijl minder duur is, niet-interventioneel en net zo effectief blijkt te zijn.
De auteurs concluderen: ‘Of liraglutide effectiever is op de lange termijn (bijv. 10 jaar) of dat andere GLP-1 analogen effectiever zijn dan het enkel aanpassen van leefstijl, moet nog bewezen worden. Deze overwegingen moeten goed overdacht worden bij toekomstige aanbevelingen voor de behandeling van patiënten met prediabetes.’
 
Vind deze publicatie online op The Lancet
 

Referenties

1. van Can J, Sloth B, Jensen CB, et al. Effects of the once-daily GLP-1 analog liraglutide on gastric emptying, glycemic parameters, appetite, and energy metabolism in obese, non-diabetic adults. Int J Obes (Lond) 2013; 38: 784–93.
2. Pi-Sunyer X, Astrup A, Fujioka K, et al. A randomized, controlled trial of 3 mg of liraglutide in weight management. N Engl J Med 2015; 373: 11–22.
3. American Diabetes Association. Diagnosis and classification of Diabetes Mellitus. Diabetes Care 2010; 33: S62–69.
4. Farr OM, Mantzoros CS. Treating prediabetes in the obese: are GLP-1 analogues the answer? The Lancet 2017; published online ahead of print.