Genetic Association of Waist-to-Hip Ratio With Cardiometabolic Traits, Type 2 Diabetes, and Coronary Heart Disease 

 
Emdin CA, Khera AV, Natarajan P, et al.
JAMA. 2017;317(6):626
 

Achtergrond

Obesitas, bepaald door middel van BMI, is geassocieerd met type 2 diabetes mellitus (T2DM) en coronaire hartziekte (CHD). Ook is de taille-heup-ratio (waist-to-hip ratio, WHR) wanneer gecorrigeerd voor BMI, een surrogaatmarker voor abdominale adipositas, die is geassocieerd met cardiometabole ziekte. Het is echter niet bekend of deze associatie causaal is [1-5].
 
In deze studie werd een mendeliaanse randomisatiemethode gebruikt om te bepalen of genetische predispositie voor hogere WHR, gecorrigeerd voor BMI, geassocieerd is met kwantitatieve cardiometabole eigenschappen, namelijk T2DM en CHD. Hiervoor werd de UK Biobank met data van 111.986 deelnemers gebruikt.
 

Belangrijkste resultaten

Een 48-SNP polygene risicoscore voor WHR gecorrigeerd voor BMI was een sterk instrumentele variabele (F=1713) en veroorzaakte statistisch 1.5% van de variatie in WHR gecorrigeerd voor BMI.
1 SD verhoging in WHR gecorrigeerd voor BMI, als gevolg van polygene risicoscore, was geassocieerd met:

• 1 punt hogere BMI (95%CI 0.87-1.1)
• 2 cm extra tailleomvang (95%CI 1.5-2.4)
• 4.1 cm minder heupomvang (95%CI 3.8-4.4)
• 0.068 hogere WHR (95%CI 0.066-0.070)
• Hogere totale cholesterolniveaus (5.6 mg/dL, 95%CI 3.9-7.3 mg/dL; 0.15 mmol/L 95%CI 0.10-0.19 mmol/L)
• Hogere LDL-c niveaus (5.7 mg/dL, 95%CI 4.1-7.2 mg/dL; 0.15 mmol/L, 95%CI 0.11-0.19 mmol/L)
• Hogere triglycerideniveaus (27 mg/dL, 95%CI 25-30 mg/dL; 0.31 mmol/L, 95%CI 0.28-0.34 mmol/L)
• Lagere HDL-c niveaus (6.0 mg/dL, 95%CI 5.3-6.6 mg/dL; 0.16 mmol/L, 95%CI 0.14-0.17 mmol/L)
• Hogere log-getransformeerde nuchtere insulineniveaus (0.07, 95%CI 0.05-0.08 log[pmol/L])
• Hoger 2-uurs glucoseniveaus (4.1 mg/dL, 95%CI 1.6-6.5 mg/dL; 0.23 mmol/L, 95%CI 0.09-0.36 mmol/L)
• Hogere systolische bloeddruk (2.1 mmHg, 95%CI 1.2-3.0 mmHg)
• Hoger risico op T2DM (OR 1.77, 95% CI 1.57-2.00, absolute risicoverhoging per 1000 deelnemersjaren van 6.0, 95%CI 4.4-7.8, P = 7.30 × 10⁻²¹, aantal deelnemers met T2DM-uitkomst van 40.530)
• Hoger risico op CHD (OR 1.46, 95% CI 1.32-1.62, absolute risicoverhoging per 1000 deelnemersjaren van 1.8, 95%CI 1.3-2.4, P = 9.90 × 10⁻¹⁴, aantal deelnemers met CHD uitkomst van 66.440)

 

Conclusie

In een mendeliaanse randomisatiestudie was genetische predispositie voor hogere WHR gecorrigeerd voor BMI geassocieerd met een verhoogd risico op T2DM en CHD. Deze resultaten ondersteunen de causale relatie tussen abdominale adipositas en deze uitkomsten.
 

Redactioneel commentaar [6]

In dit redactioneel commentaar bespreken Smith, Paternoster en Relton de mendeliaanse randomisatiemethodologie, de toepassing hiervan in de studie van Emdin en collega’s en de relevantie hiervan in de klinische praktijk. Ze concluderen: ‘Mendeliaanse randomisatie begint langzaamaan data te genereren met duidelijk klinische- en gezondheidsrelevantie. Aandacht voor mendeliaanse randomisatiedata zou sommige zeer dure late-stadium klinische trials hebben kunnen voorkomen en zou misschien de voorspelling van de uitkomsten van gerandomiseerde gecontroleerde studies (RCT’s) kunnen verbeteren. Inderdaad zou het toepassen van mendeliaanse randomisatie voor het prioriteren (of deprioriteren) van belangrijke investeringen in RCT’s voordat deze starten, actief moeten worden aangemoedigd.’ De conclusie van de eerste uitgebreide presentatie van een mendeliaanse randomisatiestudie 15 jaar geleden is nog steeds van toepassing: ‘het kan gezegd worden dat de methode een veel robuustere benadering is om de effecten van sommige modificeerbare blootstellingen op gezondheidsuitkomsten te begrijpen, dan met de meer conventionele observationele epidemiologie. Waar mogelijk blijven RCT’s echter de uiteindelijke scheidsrechter van de effecten van interventies die bedoeld zijn om de gezondheid te verbeteren.’
 
Vind deze publicatie online op JAMA
 

Referenties

1. Nordestgaard BG, Palmer TM, Benn M, et al. The effect of elevated body mass index on ischemic heart disease risk: causal estimates from a Mendelian randomisation approach. PLoS Med. 2012;9(5):e1001212.
2. Whitlock G, Lewington S, Sherliker P, et al; Prospective Studies Collaboration. Body-mass index and cause-specific mortality in 900 000 adults: collaborative analyses of 57 prospective studies. Lancet. 2009;373(9669):1083-1096.
3. Després J-P. Body fat distribution and risk of cardiovascular disease: an update. Circulation. 2012;126(10):1301-1313.
4. Ashwell M, Cole TJ, Dixon AK. Obesity: new insight into the anthropometric classification of fat distribution shown by computed tomography. Br Med J (Clin Res Ed). 1985;290(6483):1692-1694.
5. Seidell JC, Björntorp P, Sjöström L, et al. Regional distribution of muscle and fat mass in men—new insight into the risk of abdominal obesity using computed tomography. Int J Obes. 1989;13(3):289-303
6. Smith GD, Paternoster L, Relton C. When Will Mendelian Randomization Become Relevant for Clinical Practice and Public Health? JAMA. 2017;317(6):589-91