Breaking sitting with light activities vs structured exercise: a randomised crossover study demonstrating benefits for glycaemic control and insulin sensitivity in type 2 diabetes.

 
Duvivier BM, Schaper NC, Hesselink MK et al.,
Diabetologia. 2016 Dec 1. [Epub ahead of print] doi:10.1007/s00125-016-4161-7
 

Achtergrond

Matig tot intensieve lichaamsbeweging is belangrijk in het voorkomen en de behandeling van type 2 diabetes (T2DM) [1,2], maar meer dan 90% van de gezonde volwassenen voldoet niet aan de huidige richtlijn-aanbeveling om ten minste 150 min/week aan sport te doen [3]. Waarschijnlijk voldoen nog minder mensen met T2DM-gerelateerde comorbiditeiten zoals spierzwakte en perifere neuropathie aan deze aanbeveling. Alternatieven voor sport zijn daarom nodig.
Resultaten van recente observationele studies suggereren een verband tussen zittende tijd en het risico op T2DM, onafhankelijk van de tijd besteed aan sport [4,5]. Experimentele studies in laboratoriumsettings suggereren dat regelmatige onderbreking van zitten met korte loop-episodes mogelijk glucose- en insulineniveaus kan verlagen in gezonde en overgewicht/obese volwassenen en in diegenen met T2DM [6-10]. In vrije leefomstandigheden is aangetoond dat het vervangen van zit-tijd met staan en rustig lopen efficiënter was in het verbeteren van het insuline-effect dan vervanging met één episode van matige tot intense sport in gezonde, sedentaire deelnemers [11].
Deze studie onderzocht of deze bevindingen kunnen worden gerepliceerd in mensen met T2DM, door de zittijd te onderbreken met staan en rustig lopen, en het te vergelijken met gestructureerde sport, onder condities van vergelijkbaar energieverbruik. Volwassenen met T2DM die minder dan 2.5 uur/week sporten werden geïnstrueerd om gebruik van lipiden­verlagende medicatie en cholesterolverlagende margarine te staken, 14 dagen voor de studie.
In een cross-over opzet, volgden deelnemers de drie activiteiten regimes ‘zitten’(max 1 uur lopen en 1 uur staan per dag), ‘exercise’ (1 uur fietsen per dag onder begeleiding) en ‘minder zitten’ (5 uur/dag zitten vervangen door 2 uur lopen en 3 uur staan, en onderbreken van de zit-tijd, liefst elke 30 minuten), elk gedurende 4 dagen in vrije leefomstandigheden. Een geavanceerde accelerometer registreerde of aan de regimes werd voldaan. Een wash-out periode werd toegepast tussen de opeenvolgende activiteitregimes. De volgorde van de interventies werd gerandomiseerd. Een powerberekening stelde dat 19 deelnemers nodig waren om een gemiddeld verschil van 1.7 mmol/L in 24-uurs glucose te kunnen meten tussen de regimes, met een power van 80%.
 

Belangrijkste resultaten

• Vervanging van de tijd zittend doorgebracht door ambulante tijd verlaagde 24u glucoseniveaus in het Minder Zitten-regime ten opzichte van Zitten (gemiddeld [SEM]: 7.35 [0.19] vs. 7.69 [0.23] mmol/L, P=0.014). Er werd geen significant verschil gezien tussen de Minder Zitten en Exercise regimens (Exercise: 7.29 [0.24} mmol/L, P=0.741).
• iAUC is een samenvattende maat voor de stijging boven nuchtere glucoseniveaus tijdens 24u observatie. iAUC nam significant af van 1974 [324] min*mmol/L bij Zitten tot 1263 [189] min*mmol/L bij Minder Zitten (P=0.002). Gestructureerd sporten verminderde 24-uurs glucose-excursie tot 1383 [194] min*mmol/L), maar dit was niet significant anders dan in het Zitten regime (p=0.069).
• Duur van hyperglycemie gedurende 24 uur was bijna gehalveerd, van 211 [44] min/dag bij Zitten, tot 118 [32] min/dag bij Minder Zitten (p=0.002). Het Exercise regime liet een intermediair resultaat zien van 152 [30] min/dag.
• Nuchtere insulinenvieaus verschilden niet tussen Exercise (102 [18] pmol/L) en Zitten ((108 [13] pmol/L, p=0.117), maar Minder Zitten gaf significant lagere waarden ((95 [14] pmol/L) dan Zitten. Op vergelijkbare wijze resulteerde Minder Zitten in lagere HOMA2-IR waarden dan Zitten (1.89 [0.26] vs. 2.16 [0.26], P=0.001), en vs. Exercise (2.06 [0.28], P=0.015).
• Een 0.5 MET x uur/dag verschil werd geschat tussen de Exercise en Minder Zitten regimes. Energy-inname verschilde niet significant tussen de drie regimes.

Conclusie

Deze data laten zien dat het Minder Zitten regime insulinegevoeligheid verbeterde, alsmede 24-uurs glucoseniveaus, 24-uurs glucose-excursies, duur van hyperglycemie en nuchtere triacylglycerolniveaus. In deze studie leek het algemene effect van het Minder Zitten-regime op glucosehomeostase wat krachtiger dan het effect van begeleid sporten. Insulinegevoeligheid was meer verbeterd na het Minder Zitten regime dan na het Exercise regime. In dit verband is het interessant op te merken dat deelnemers de dag grotendeels zittend doorbrachten tijdens het Exercise regime. Het wordt daarom geopperd dat de duur van niet-zittende activiteiten mogelijk belangrijker is dan de intensiteit van de activiteiten.
Het volume van licht-intensieve activiteiten was relatief hoog ten opzichte van wat doorgaans wordt gezien in T2DM-patiënten, dus toekomstige studies zouden moeten vaststellen welk activiteitenregime beter haalbaar is.
 
Vind dit artikel online op Diabetologia
 

Referenties

1. Gill JM, Cooper AR (2008) Physical activity and prevention of type 2 diabetes mellitus. Sports Med 38:807–824
2. Pai LW, Li TC, Hwu YJ, Chang SC, Chen LL, Chang PY (2016) The effectiveness of regular leisure-time physical activities on longterm glycemic control in people with type 2 diabetes: a systematic review and meta-analysis. Diabetes Res Clin Pract 113:77–85
3. Tucker JM, Welk GJ, Beyler NK (2011) Physical activity in U.S.: adults compliance with the physical activity guidelines for Americans. Am J Prev Med 40:454–461
4. Biswas A, Oh PI, Faulkner GE et al (2015) Sedentary time and its association with risk for disease incidence, mortality, and hospitalization in adults: a systematic review and meta-analysis. Ann Intern
Med 162:123–132
5. van der Berg JD, Stehouwer CD, Bosma H et al (2016) Associations of total amount and patterns of sedentary behaviour with type 2 diabetes and the metabolic syndrome: the Maastricht Study. Diabetologia 59:709–718
6. Blankenship JM, Granados K, Braun B (2014) Effects of subtracting sitting versus adding exercise on glycemic control and variability in sedentary office workers. Appl Physiol Nutr Metab 39:1286–1293
7. Dempsey PC, Larsen RN, Sethi P et al (2016) Benefits for type 2 diabetes of interrupting prolonged sitting with brief bouts of light walking or simple resistance activities. Diabetes Care 39:964–972
8. Dunstan DW, Kingwell BA, Larsen R et al (2012) Breaking up prolonged sitting reduces postprandial glucose and insulin responses. Diabetes Care 35:976–983
9. Henson J, Davies MJ, Bodicoat DH et al (2016) Breaking up prolonged sitting with standing or walking attenuates the postprandial metabolic response in postmenopausal women: a randomized
acute study. Diabetes Care 39:130–138
10. Peddie MC, Bone JL, Rehrer NJ, et al (2013) Breaking prolonged sitting reduces postprandial  glycemia in healthy, normal-weight adults: a randomized crossover trial. Am J Clin Nutr 98:358–366
11. Duvivier BM, Schaper NC, Bremers MA et al (2013) Minimal intensity physical activity (standing and walking) of longer duration improves insulin action and plasma lipids more than shorter periods
of moderate to vigorous exercise (cycling) in sedentary subjects when energy expenditure is comparable. PLoS ONE 8:e55542