No Decline in the Risk of Stroke Following Incident Atrial Fibrillation Since 2000 in the Community: A Concerning Trend

Chamberlain AM, Brown RD, Alonso A, et al.
J Am Heart Assoc. 2016;5: published online ahead of print
 

Achtergrond

Atriumfibrilleren (AF) is de meest voorkomende aanhoudende hartritmestoornis en is geassocieerd met een 5-voudige verhoging van het risico op stroke en een 2-voudige verhoging van het risico op mortaliteit [1-4]. Sinds 1958 is de overleving en incidentie van stroke als gevolg van AF verbeterd. Recente data wekken echter de suggestie dat de incidentie van AF is gestabiliseerd, maar dat de mortaliteit als gevolg van AF en stroke niet verder is verbeterd [5-7].
 
In deze studie is de incidentie van ischemische stroke (IS) en transient ischemic attacks (TIA) geëvalueerd in 3247 patiënten met AF die een IS/TIA kregen tussen 2000 en 2010 en 3265 patiënten die een TIA kregen (patiënten die een IS/TIA en AF op dezelfde dag hadden, werden geëxcludeerd).
 

Belangrijkste resultaten

• 321 patiënten (10%) kregen een IS (n=221) of een TIA (n=100).
• De incidentie per 100 personen per jaar was 2.14 (95% CI: 1.91–2.38) voor IS/TIA en 1.54 (95% CI: 1.35–1.75) voor IS.
• Na correctie voor demografie en comorbiditeiten was de HR voor IS/TIA per jaar van AF diagnose 1.00 (95% CI:0.96-1.04; p=0.80).
• Er was geen tijdelijke trend zichtbaar wanneer alleen naar IS gekeken werd (HR: 1.01; 95% CI: 0.96–1.06; P=0.73).
• Verbetering van overleving gedurende de tijd kon niet aangetoond worden in 321 patiënten die een IS/TIA hadden gekregen. De gecorrigeerde HR voor sterfte binnen 30 dagen na IS/TIA per jaar van AF diagnose was 1.37 (95% CI: 0.99–1.88; P=0.06).
• Na correctie was er geen verschil in risico op hemorragische stroke (n=41) gedurende de tijd per jaar van AF diagnose (HR: 0.97; 95% CI: 0.87–1.08; P=0.57).
• In patiënten die tussen 2004 en 2010 gediagnosticeerd waren met AF, was de cumulatieve incidentie van het gebruik van antistollingsmiddelen 40.0% (95% CI: 37.8% - 42.1%) op dag 30 na diagnose en 50.8% (95% CI: 48.5% - 53.0%) 1 jaar na AF diagnose.
• De gemiddelde proportie ‘tijd in therapeutische range’ van warfarine was 50.4% en veranderde niet gedurende de tijd (p=0.49). De incidentie IS/TIA en IS was lager voor patiënten die antistollingsmiddelen kregen.
• Voorspellende factoren voor stroke en TIA waren hogere leeftijd (alleen na correctie van geslacht) en een voorgeschiedenis van stroke/TIA (na correctie voor leeftijd en geslacht). 

Conclusie

IS en TIA's komen frequent voor in patiënten met atriumfibrilleren (AF), in 10% van de patiënten na 5 jaar follow-up. Dit aantal nam niet af gedurende het laatste decennium, wat mogelijk komt door ondergebruik van antistollingsmiddelen. Deze data ondersteunen het belang van het screenen op AF alsmede het belang van optimalisatie van behandeling voor deze patiënten.
 
Vind deze publicatie online

Referenties

1. Go AS, Hylek EM, Phillips KA, et al. Prevalence of diagnosed atrial fibrillation in adults: national implications for rhythm management and stroke prevention: the anticoagulation and risk factors in atrial fibrillation (ATRIA) study. JAMA. 2001;285:2370–2375.
2. Wolf PA, Abbott RD, Kannel WB. Atrial fibrillation as an independent risk factor for stroke: the Framingham Study. Stroke. 1991;22:983–988.
3. Benjamin EJ, Wolf PA, D’Agostino RB, et al. Impact of atrial fibrillation on the risk of death: the Framingham Heart Study. Circulation. 1998;98:946–952.
4. Krahn AD, Manfreda J, Tate RB, et al. The natural history of atrial fibrillation: incidence, risk factors, and prognosis in the Manitoba Follow-Up Study. Am J Med. 1995;98:476–484.
5. Schnabel RB, Yin X, Gona P, et al. 50 year trends in atrial fibrillation prevalence, incidence, risk factors, and mortality in the Framingham Heart Study: a cohort study. Lancet. 2015;386:154–162.
6. Chamberlain AM, Gersh BJ, Alonso A, et al. Decade-long trends in atrial fibrillation incidence and survival: a community study. Am J Med. 2015;128:260–267.
7. Miyasaka Y, Barnes ME, Bailey KR, et al. Mortality trends in patients diagnosed with first atrial fibrillation: a 2