Underweight, Markers of Cachexia, and Mortality in Acute Myocardial Infarction: A prospective cohort study of elderly Medicare beneficiaries

 
Bucholz EM, Krumholz HA, Krumholz HM
PLoS Med 2016;13(4): e1001998
 

Achtergrond

Patiënten met ondergewicht hebben een significant hoger risico om te overlijden na een acuut myocardinfarct (AMI) vergeleken met patiënten die een normaal gewicht hebben [1-4]. Mogelijk is cachexie de onderliggende oorzaak van deze verhoogde mortaliteit [5-8]. Cachexie bij AMI patiënten kan het gevolg zijn van comorbiditeiten. Neuroendocriene-, metabole- en ontstekingsroutes spelen bij cachexie een rol [13,14], echter criteria om cachexie vast te stellen variëren enorm. De diagnose is meestal gebaseerd op een combinatie van parameters; huidig BMI of recentelijk gewichtsverlies, symptomen van vermoeidheid en anorexia, en biochemische markers [15].
Het is belangrijk om te begrijpen hoe laag BMI in verband staat met post-AMI mortaliteit omdat:

• Wanneer lage BMI onafhankelijk van andere condities wordt geassocieerd met mortaliteit na een AMI, is het van belang om te stimuleren in gewicht aan te komen en de calorie-inname te verhogen, om op deze manier de overlevingskans te vergroten.
• Wanneer de relatie tussen ondergewicht en lage BMI verklaard kan worden door cachexie of andere comorbiditeiten, dan is het van belang ook de onderliggende comorbiditeit te behandelen.

Deze studie is uitgevoerd om de relatie tussen ondergewicht en post-AMI mortaliteit te evalueren, en te verifiëren of cachexie, andere comorbiditeiten of frailty hier mogelijk van invloed zijn.
 

Belangrijkste resultaten

• Van de 57,574 AMI patiënten die zijn geïncludeerd in dit cohort, hadden 5,678 (9.8%) ondergewicht (BMI <18.5 kg/m) bij inclusie. Patiënten met ondergewicht waren gemiddeld ouder dan patiënten met een normaal gewicht en hadden een hogere prevalentie van comorbiditeiten en frailty.

• Ruwe mortaliteit kwam significant vaker voor bij patiënten met ondergewicht, vergeleken met patiënten op normaal gewicht: Dag 30: 25.2% vs. 16.4%; P < 0.001, 1 jaar: 51.3% vs. 33.8%; P < 0.001, 5 jaar: 79.2% vs. 59.4%; P < 0.001 en 17 jaar: 98.3% vs. 94.0%; P < 0.001.

• Deze risicoverschillen waren onafhankelijk van cachexie markers: Na correctie van baseline comorbiditeit, frailty of abnormale waardes van voedingsmarkers, hadden patiënten met ondergewicht nog steeds een 13% hoger risico op overlijden op dag 30 (HR: 1.13; 95% CI: 1.07-1.20) en 26% na 17 jaar (HR: 1.26; 95% CI: 1.23-1.30).
• Overlevingscurves voor patiënten met ondergewicht en normaal gewicht scheidden al vroeg en bleven gedurende 17 jaar van elkaar gescheiden. Dit suggereert dat gedurende de tijd, patiënten met ondergewicht een significant slechtere overleving hadden.
• Vergelijkbare bevindingen werden gevonden voor een subset van patiënten, welke geen comorbiditeit bij inclusie hadden. In deze groep hadden patiënten met ondergewicht na 17 jaar 21% meer risico op overlijden (dag 30 HR: 1.08; 95% CI: 0.93-1.26, 17 jaar HR: 1.21; 95% CI: 1.14-1.29).

 

Conclusie

Ondergewicht (gebaseerd op BMI) was een belangrijke risicofactor voor mortaliteit in een groot patiëntencohort van AMI patiënten. Deze was onafhankelijk van markers voor cachexie; comorbiditeit, zwakheid en waardes van markers voor voedingsstatus. Deze data suggereert dat het mogelijk van belang is om therapeutische toepassingen te testen, die het BMI in AMI patiënten met ondergewicht kunnen verhogen, om op deze manier de mortaliteit in AMI patiënten met een lage BMI te verlagen. 


Vind dit artikel online op Plos Medicine
 

Referenties

1. Aronson D, Nassar M, Goldberg T, et al. The impact of body mass index on clinical outcomes after acute myocardial infarction. Int J Cardiol. 2010;145:476–480
2. Kragelund C, Hassager C, Hildebrandt P, et al. Impact of obesity on long-term prognosis following acute myocardial infarction. Int J Cardiol. 2005;98:123–131
3. Lazzeri C, Valente S, Chiostri M, et al. Impact of age on the prognostic value of body mass index in ST-elevation myocardial infarction. Nutr Metab Cardiovasc Dis. 2013;23:205–211
4. Niedziela J, Hudzik B, Niedziela N, et al. The obesity paradox in acute coronary syndrome: a meta-analysis. Eur J Epidemiol. 2014;29:801–812
5. Lavie CJ, De Schutter A, Milani RV. Healthy obese versus unhealthy lean: the obesity paradox. Nat Rev Endocrinol. 2015;11:55–62
6. Kennedy LM, Dickstein K, Anker SD, et al. The prognostic importance of body mass index after complicated myocardial infarction. J Am Coll Cardiol. 2014;45:154–164
7. Hastie CE, Padmanabhan S, Slack R, et al. Obesity paradox in a cohort of 4880 consecutive patients undergoing percutaneous coronary intervention. Eur Heart J. 2010;31:222–226
8. Rea TD, Heckbert SR, Kaplan RC, et al. Body mass index and the risk of recurrent coronary events following acute myocardial infarction. Am J Cardiol. 2001;88:467–472
9. Evans WJ, Morley JE, Argiles J, et al. Cachexia: a new definition. Clin Nutr. 2008;27:793–799
10. Anker SD, Sharma R. The syndrome of cardiac cachexia. Int J Cardiol. 2002;85:51–66
11. von Haehling S, Anker SD. Prevalence, incidence and clinical impact of cachexia: facts and numbers-update 2014. J Cachexia Sarcopenia Muscle.2014;5:261–263
12. Rea TD, Heckbert SR, Kaplan RC, et al. Body mass index and the risk of recurrent coronary events following acute myocardial infarction. Am J Cardiol. 2001;88:467–472
13. Evans WJ, Morley JE, Argiles J, et al. Cachexia: a new definition. Clin Nutr. 2008;27:793–799
14. Anker SD, Sharma R. The syndrome of cardiac cachexia. Int J Cardiol. 2002;85:51–66
15. von Haehling S, Anker SD. Prevalence, incidence and clinical impact of cachexia: facts and numbers-update 201