Aerobic Interval Training Reduces the Burden of Atrial Fibrillation in the Short Term - A Randomised Trial

Malmo V, Nes BM, Amundsen BH, et al.
Circulation. 2016;133:466-473
 

Achtergrond

Bij patiënten met AF is lichamelijke oefening effectief bij de behandeling en preventie van beroertes en comorbiditeiten zoals hoge bloeddruk, coronaire hartziekte, obesitas, diabetes mellitus en hartfalen [1,2]. Richtlijnen bevelen een verhoging van het niveau van lichamelijke activiteit aan bij deze patiënten, zonder specificatie van de intensiteit, de duur en de frequentie van de inspanning [3,4]. Dit kan worden verklaard door de controverse over welk niveau van inspanning gunstig is voor patiënten met AF [5]. Sommige relevante studieresultaten ondersteunen de effectiviteit van training bij patiënten met AF [6], terwijl andere aantoonden dat hoge niveaus van uithoudingstraining  gepaard gaan met een verhoogde prevalentie van AF [7-8].
Deze studie onderzocht het effect van 12 weken van aërobe interval training (AIT) op tijd in AF, AF symptomen, hartfunctie, inspanningscapaciteit, kwaliteit van leven (QoL), lipidenprofiel, en de noodzaak van gezondheidszorg bij patiënten met paroxysmaal of persistent AF. 51 patiënten met niet-permanent AF werden gerandomiseerd naar AIT (n = 26), bestaande uit vier 4-minuten intervallen op 85% tot 95% van de piek hartslag 3 keer per week gedurende 12 weken; of een controlegroep (n = 25) die hun gebruikelijke lichaamsbeweging voortzette.
 

Belangrijkste resultaten

• Gemiddelde tijd in AF
- steeg van 10.4% (95% CI: 4.6-17.8) tot 14.6% (95% CI: 6.4-24.9) in de controlegroep
- werd verlaagd van 8.1% (95% CI: 4.1-12.8) naar 4.8% (95% CI: 2.0-7.6) in de trainingsgroep
met een gemiddeld verschil in verandering tussen groepen van 7.6% (95% CI: 2.1-13.0; P = 0.001)
• AIT
- verminderde de frequentie van AF symptomen (P = 0.006) en de ernst van AF symptomen (P = 0.009)
- verbeterde de piek VO2, de ejectiefractie van het linker atrium en ventrikel,  kwaliteit van leven maatstaven van algemene gezondheid en vitaliteit, en lipidenwaarden vergeleken met de controlegroep
 

Conclusie

Aërobe intervaltraining gedurende 12 weken verminderde de aritmische belasting bij patiënten met niet-permanent AF, en is geassocieerd met een significante verbetering van symptomen, inspanningscapaciteit, linker atriale en ventriculaire functie, lipiden, en levenskwaliteit. Verdere studies zijn nodig om de veiligheid en de optimale intensiteit en de hoeveelheid van de training in AF te beoordelen.
 

Redactioneel commentaar [9]

'Tot voor kort is het verhaal over AF en lichaamsbeweging hier gestopt: dat lichamelijk actieve mensen een kleine vermindering van het risico ervaren, maar dat teveel doen het risico op aritmie aanzienlijk doet toenemen, in overeenstemming met een klassiek J-vormige fenomeen. Misschien is er, deels vanwege deze bevindingen en een misplaatste angst voor het bevorderen van ritmestoornissen, een gebrek aan gegevens over de effecten van training bij patiënten met niet permanent AF ', schrijven Elliot et al, in hun redactionele commentaar. Deze studie vertegenwoordigt echter een bemoedigende ontwikkeling voor de behandeling van AF dat de toenemende hoeveelheid bewijsmateriaal ondersteunt dat aanpassingen in leefstijl, zoals gewichtscontrole en lichaamsbeweging, voordeel bieden voor patiënten met AF. Hoewel deze studie bevestigd moet worden door studies met meer deelnemers en een langere follow-up, adviseren de redacteurs: 'We moedigen clinici uit om hun patiënten te stimuleren te bewegen, naast andere leefstijlaanpassingen, in een poging (1) om de last van AF en geassocieerde symptomen te verminderen en (2) om de sterke afhankelijkheid van farmaceutische en interventiestrategieën voor de behandeling van ritmestoornissen te verlagen. '
 
Vind deze publicatie online
 

Referenties

1. Wisløff U, Støylen A, Loennechen JP, et al. Superior cardiovascular effect of aerobic interval training versus moderate continuous training in heart failure patients: a randomized study. Circulation. 2007;115:3086–3094
2. Tjønna AE, Lee SJ, Rognmo Ø, et al. Aerobic interval training versus continuous moderate exercise as a treatment for the metabolic syndrome: a pilot study. Circulation.2008;118:346–354
3. January CT, Wann LS, Alpert JS, et al. 2014 AHA/ACC/HRS guideline for the management of patients with atrial fibrillation: a report of the American College of Cardiology/American Heart Association Task Force on Practice Guidelines and the Heart Rhythm Society. Circulation.2014;130:e199–e267
4. Camm AJ, Kirchhof P, Lip GY, et al. Guidelines for the management of atrial fibrillation: the Task Force for the Management of Atrial Fibrillation of the European Society of Cardiology (ESC). Eur Heart J. 2010;31:2369–2429
5. Drca N, Wolk A, Jensen-Urstad M, et al. Atrial fibrillation is associated with different levels of physical activity levels at different ages in men. Heart. 2014;100:1037–1042
6. Mozaffarian D, Furberg CD, Psaty BM, et al. Physical activity and incidence of atrial fibrillation in older adults: the Cardiovascular Health Study. Circulation. 2008;118:800–807
7. Mont L, Elosua R, Brugada J. Endurance sport practice as a risk factor for atrial fibrillation and atrial flutter. Europace. 2009;11:11–17
8. Myrstad M, Løchen ML, Graff-Iversen S, et al. Increased risk of atrial fibrillation among elderly Norwegian men with a history of long-term endurance sport practice. Scand J Med Sci Sports. 2014;24:e238–e244
9. Elliott AD, Mahajan R, Pathak RK, et al. Exercise training and atrial fibrillation: further evidence for the importance of lifestyle change. Circulation. 2016;133:457-459