High‐Density Lipoprotein Subclasses and Noncardiovascular, Noncancer Chronic Inflammatory‐Related Events Versus Cardiovascular Events: The Multi‐Ethnic Study of Atherosclerosis

 
Duprez DA, Otvos J, Tracy RP, et al.
J Am Heart Assoc. 2015;4:e002295. Originally published September 14, 2015. doi: 10.1161/JAHA.115.002295
 

Achtergrond

Van het omgekeerde verband tussen HDL-c niveaus en coronaire hartziekte (CHD) werd gedacht dat het verklaard werd door een antiatherosclertisch effect van reverse cholesteroltransport [1]. Gerandomiseerde klinische studies die manieren om HDL-c te verhogen evalueerden hebben echter teleurstellende resultaten opgeleverd [2,3].
HDL deeltjes subtypes verschillen in lipiden en eiwitcontent, met beschermende en niet-beschermende componenten die niet worden weerspiegeld door HDL-c [4]. HDL deeltjes zijn mogelijk ook betrokken bij inflammatie; van HDL deeltjes is beschreven dat ze vasculaire inflammatie remmen [5], en dat ze antioxidant [6] en antitrombotische eigenschappen [7] hebben, en dat ze de aanmaak en mobilisatie van monocyten en neutrofielen uit beenmerg onderdrukken [8].
Deze studie onderzocht HDL deeltjes met kleine (HS-P), medium (HM-P) en grote (HL-P) diameter plus HDL-c in relatie tot CV aandoeningen, daarbij corrigerend voor andere bloedlipidenvariabelen en 6 lipoproteïnedeeltjes subklasse-variabelen uit de LDL familie. De studie komt voort uit de hypothese dat kleinere HDL deeltjes omgekeerd gerelateerd zijn aan niet-CVD, niet-kanker chronische inflammatiegerelateerde ziekte (ChrIRD) dood en ziekenhuisopname, alsmede CVD. Gegevens uit het Multi-Ethnic of Atherosclerosis (MESA) cohort met mensen die initieel vrij waren van duidelijk klinische CVD [9] warden gebruikt.
 

Belangrijkste resultaten

• HL-P correleerde nauw met HDL-c (r=0.89). HS-P n HM-P waren ook sterk gerelateerd (R=-0.62). HL-P had sterke en tegenovergestelde correlaties met grote LDL deeltjes (r=0.5) en kleine LDL partikels (r=-0.67).
• Een patroon van afnemende correlatie werd gezien over HS-P, HM-P en HL-P, met bijvoorbeeld kleine LDL deeltjes, terwijl de bijbehorende correlaties toenamen bij HDL-c en grote LDL partikels.
• Het toevoegen van het paar HS-P en HM-P aan een covariate-gecorrigeerd model voorspelde ChrIRD en vergelijkbare mate als HL-P en HDL-C of HS-P en HM-P deed voor CVD en CHD.
  Wanneer LDL variabelen werden toegevoegd aan het model, werd de grootsteverbetering van voorspelling gezien voor ChrIRD bij gebruikmaking van het paar van HS-P en HM-P. De voorspellende waarde van dit paar was minder sterk voor CVD.
• Incidentie dichtheden voor uitkomsten per 100 deelnemers (opgevolgd voor 10.1 jaar), in het meest gecorrigeerde model, daalden bij toenemende HMS-P (som van HM-P plus HS-P) voor ChrIRD, en CVD en CHD uitkomsten.
  Het relatieve risico op ChrIRD sterftes per 1 SD verandering in HMS-P was bijvoorbeeld 0.81 (95%CI: 0.71-0.93, P voor trend: 0.003). vergelijkbaar: significant lagere risico’s warden ook gezien voor ChrIRD hospitalisatie en voor ziekenhuisopname of sterfte door infectieuze ziekte.

Conclusie

Deze bevindingen laten zien dat de kleinere HDL deeltjes, namelijk HMS-P, een significant voorspellende waarde hebben voor niet-CVD, niet-kanker ChrIRD, en in mindere mate voor fatale en nietfatale CVD in patiënten van het MESA cohort, die initieel geen duidelijk CVD hadden. Dit werd gezien zelfs na correctie voor andere risicofactoren en variabelen in de HDL en LDL lipoproteïnefamilies. Hoewel het paar van gecorreleerde HL-P en HDL-c deeltjes geassocieerd was met CVD in ongecorrigeerde analyses, had het geen voorspellende waarde meer wanneer de LDL familie in het model werd opgenomen.
De constante, dynamische hermodellering van de heterogene HDL subfracties heeft mogelijk functionele gevolgen. De huidige data geven mogelijk aan dat het gunstig is om meer kleine HDL deeltjes te hebben. De observatie dat HMS-P beter non-CVD en niet-kanker ChrIRD voorspelt dan CHD wijst mogelijk in de richting van een anti-inflammatoir effect van HDL deeltjes.
 
Vind dit artikel online bij JAHA
 

Referenties

1. Rye KA, Barter PJ. Cardioprotective functions of HDL. J Lipid Res. 2014;55:168–179.
2. Barter PJ, Caulfield M, Eriksson M,et al; ILLUMINATE Investigators. Effects of torcetrapib in patients at high risk for coronary events. N Engl J Med. 2007;357:2109–2122.
3. Schwartz GG, Olsson AG, Abt M, et al; dal-OUTCOMES Investigators. Effects of dalcetrapib in patients with a recent acute coronary syndrome. N Engl J Med. 2012;367:2089–2099.
4. Rosenson RS, Brewer HB Jr, Chapman MJ, et al. HDL measures, particle heterogeneity, proposed nomenclature, and relation to atherosclerotic cardiovascular events. Clin Chem. 2011;57:392–410.
5. Duprez DA, Kuller LH, Tracy R, et al; INSIGHT SMART Study Group. Lipoprotein particle subclasses, cardiovascular disease and HIV infection. Atherosclerosis. 2009;207:524–529.
6. Camont L, Lhomme M, Rached F, et al. Small, dense high-density lipoprotein-3 particles are enriched in negatively charged phospholipids: relevance to cellular cholesterol efflux, antioxidative, antithrombotic, antiinflammatory, and antiapoptotic functionalities. Arterioscler Thromb Vasc Biol. 2013;33:2715–2723.
7. Mineo C, Deguchi H, Griffin JH, Shaul PW. Endothelial and antithrombotic actions of HDL. Circ Res. 2006;98:1352–1364.
8. Westerterp M, Bochem AE, Yvan-Charvet L, et al. ATPbinding cassette transporters, atherosclerosis, and inflammation. Circ Res. 2014;114:157–170.
9. Bild DE, Bluemke DA, Burke GL, et al. Multi-Ethnic Study of Atherosclerosis: objectives
and design. Am J Epidemiol. 2002;156:871–881.