ODYSSEY ALTERNATIVE: Efficacy And Safety of the Proprotein Convertase Subtilisin/kexin Type 9 Monoclonal Antibody, Alirocumab, versus Ezetimibe, in Patients With Statin Intolerance as Defined by a Placebo Run-in and Statin Rechallenge Arm

 
Gepresenteerd op de AHA Scientific Sessions 2014 door: Patrick M Moriarty (Univ of Kansas Medical Ctr, Kansas City, KS)

LBCT.02 - Anti-Lipid Therapy and Prevention of CAD

 

Achtergrond

In patiënten die geen statines verdragen is het een uitdaging om LDL-c doelstellingen te behalen. Deze patiënten hebben daarom een verhoogd cardiovasculair (CV) risico. 10-25% van de patiënten in de klinische praktijk rapporteren statine-intolerantie (SI), vaak met myalgie als belangrijkste klacht. Een meerderheid (63.2%) van de patiënten met voormalige SI tolereerde echter statines bij een volgende behandeling.
Alirocumab is een monoclonaal antilichaam gericht tegen PCSK9, waarvan in eerdere studies van het ODYSSEY trial programma is aangetoond dat het LDL-c niveaus verlaagd.  
Er zijn geen grote, goed uitgevoerde gerandomiseerde studies van cholesterolverlagende middelen in statine-intolerante patiënten. De ODYSSEY ALTERNATIVE studie randomiseerde daarom statine-intolerante patiënten met LDL-c>70 mg/dL (bij zeer hoog CV risico) of >100 mg/dL (bij matig/hoog risico) naar een SC injectie met alirocumab 75/150 mg Q2W plus placebo PO QD, of naar ezetimibe 10 mg plus placebo SC Q2W of atorvastatine 20 mg PO QD plus placebo SC Q2W. Patiënten werden 24 weken dubbelblind behandeld, na 4 weken run-in periode met placebo PO QD plus placebo SC Q2W waarin patiënten die spiergerelateerde symptomen rapporteerden stopten met de studie. Afhankelijk van het CV risico werd de alirocumabdosis verhoogd als LDL-c in week 8 hoger dan 70 of 100 mg/dL was.
 

Belangrijkste resultaten

• In vergelijking met ezetimibe, verlaagde alirocumab LDL-c niveaus significant tussen baseline en week 24 (intention to treat: -45.0% (absolute change: -84+4.1 mg/dL)  vs. -14.6% (-33+4.2 mg/dL), P<0.0001), on-treatment: -52.2% (-96+3.9 mg/dL) vs. -17.1% (-38+4.2 mg/dL), P<0.0001).  
• De LDL-c daling behaald met alirocumab was stabiel tussen week 4 en 24. Zowel in week 12 als in week 24 was het verschil in LDL-c ten opzichte van ezetimibebehandelde patiënten 58 mg/dL.
• Significant meer statine-intolerante patiënten bereiken LDL-c doelstellingen met alirocumab, ten opzichte van met ezetimibe bij doelstelling van <70 mg/dL bij een zeer hoog risico of <100 mg/dL bij een matig/hoog risico (42% vs. 4%, P<0.0001), of bij een algemene doelstelling van LDL-c < 100 mg/dL (61% vs. 10%, P<0.0001).
• Ook andere lipidenparameters (non-HDL-c, ApoB, Lp(a)) waren significant meer gedaald met alirocumab dan met ezetimibe, zowel in de intention-to-treat als in de on-treatment analyse.
• Het aantal therapie-gerelateerde bijwerkingen (waaronder ernstige) verschilde niet significant in de behandelgroepen. Een Kaplan-Meier schatting over de tijd tot de eerste spiergerelateerde klacht liet zien dat alirocumab significant minder spiergerelateerde bijwerkingen gaf dan behandeling met atorvastatine (ATV vs. ALI: HR: 1.63, 95%CI: 1.02-2.62, P=0.042).

Conclusie

In een populatie van statine-intolerante patiënten met zeer hoge baseline LDL-c niveaus (~190 mg/dL) bleek zelf-injectie van alirocumab significant grotere LDL-c dalingen te bewerkstelligen dan ezetimibe. 50% van de patiënten had geen verhoging van de dosering naar 150 mg Q2W nodig in week 12. 42% van de patiënten die waren gerandomiseerd naar alirocumab behaalden hun LDL-c doelstelling in week 24.
Alirocumab werd in deze studie beter getolereerd dan atorvastatine; er waren minder mensen met spiergerelateerde bijwerkingen.

- Onze berichtgeving is gebaseerd op de op het AHA congres verstrekte informatie –
 

Het AHA Journaal 2014 wordt mede mogelijk gemaakt door MSD