Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Vitamine D deficiëntie geassocieerd met proinflammatoire status in ouderen met hypertensie

Literatuur - Laird E et al., J Clin Endocrinol Metab 2014 - J Clin Endocrinol Metab 2014

 

Vitamin D deficiency is associated with inflammation in older Irish adults

 
Laird E, McNulty H, Ward M
J Clin Endocrinol Metab 2014. Online February 25 2014
 

Achtergrond

Hoewel vitamine D met name bekend is om zijn rol bij calciumregulatie in botmetabolisme, worden nu ook andere, bredere functies van vitamine D herkend, inclusief effecten op immuunregulatie [1,2]. Om die reden kan het zekerstellen van een voldoende vitamine D status bij mensen helpen om immuunfunctie te optimaliseren. Van veel individuen wereldwijd wordt echter geschat dat zij deficiënte vitamine D niveaus hebben [3,4]. Een onvoldoende vitamine D status kan leiden tot verstoorde immuunfunctie, met een verhoogde kwetsbaarheid voor een pro-inflammatoire status [5].
In vitro studies hebben aangetoond dat vitamine D de concentraties van inflammatoire cytokinen zoals TNFα en IL-6 kan verlagen, terwijl afgifte van de anti-inflammatoire cytokine IL-10 verhoogd wordt [6]. Andere studies hebben laten zien dat vitamine D de immuunrespons verschuift van een inflammatoir (T-helper cel 1: TH-1) naar een anti-inflammatoir (TH-2) profiel, maar humane studies hebben tegenstrijdige resultaten opgeleverd.
Deze studie onderzocht de associatie van vitamine D status met immuunmarkers van inflammatie in een ouder bevolkingscohort, aangezien ouderen een verhoogd risico hebben op zowel onvoldoende en deficiënte vitamine D status. Gegevens van 957 personen met hypertensie, maar anderszins gezond, uit het Trinity Ulster Department of Agriculture (TUDA) verouderingscohort warden gebruikt voor deze studie.
 

Belangrijkste resultaten

  • Er werd een seizoensvariatie in 25(OH)D gemeten, met de hoogste mediane concentratie van deze vitamine D-metaboliet in de zomer (55.3 nmol/L, SD: 28.0), en de laagste in de lente (38.6 nmol/L, SD: 21.3). IL-10 liet ook een significante seizoensvariatie zien, terwijl een dergelijk effect niet werd gezien voor IL-6, CRP of TNFα.
  • Met toenemende vitamine D status werd een daling van de concentraties van IL-6 en CRP en de IL-6/IL-10-ratio en CRP/IL-10-ratio, na correctie voor leeftijd, sekse en BMI.
    In de groep met voldoende vitamine D (> 75 nmol/L) waren significant minder individuen met een IL-6/IL-10-ratio >2:1, ten opzichte van de groep met onvoldoende en deficiënte (<25 nmol/L) vitamine D status (P=0.029 en P<0.001 respectievelijk). Deelnemers die deficiënt waren voor vitamine D hadden vaker een IL-6/Il-10 ratio>2:1 dan degenen met een voldoende vitamine D status.
  • Significante negatieve correlaties werden gezien tussen serum 25(OH)D en IL-6, CRP en the IL-6/IL-10-ratio en de CRP/IL-10-ratio, na correctie voor leeftijd, sekse, BMI, roken en aanwezigheid van inflammatoire condities.
  • Er werd geen significante correlatie gezien tussen Il-10, TNFα en 25(OH)D concentraties.
  • Het verwijderen van patiënten met bekende inflammatoire aandoeningen uit de analyse veranderde de bevindingen niet.
 

Conclusie

Hypertensieve oudere patiënten lieten een significant negatief verband zien tussen vitamine D en de pro-inflammatoire markers IL-6 en CRP. Een deficiënte vitamine D status was geassocieerd met een meer pro-inflammatoir profiel (op basis van IL-6/IL-10 ratio). Dit suggereert dat een onvoldoende vitamine D status de inflammatoire respons kan beïnvloeden, hoewel een causaal verband niet kan worden geconcludeerd op basis van deze observationele gegevens. In het licht van gepubliceerde associaties van de IL-6/Il-10-ratio met cardiovasculaire aandoeningen, verdient de mogelijkheid van de vitamine D status om immuunfunctie te optimaliseren meer aandacht.
 
Vind dit artikel online
 

Referenties

1. Mathieu C, Adorini L. The coming of age of 1,25-dihydroxyvitamin D3 analogs as immunomodulatory agents. Trends Mol Med. 2002; 8:174–179.
2. Holick MF. High prevalence of vitamin D inadequacy and implications for health. Mayo Clin Proc. 2006;81:353–373.
3. Holick MF, Chen TC. Vitamin D deficiency: a worldwide problem with health consequences. Am J Clin Nutr. 2008;87:1080S–1086S.
4. van Schoor NM,Lips P. Worldwide vitamin D status. Best Pract Res Clin Endocrinol Metab. 2011;25(4):671–680.
5. Ponsonby AL, McMichael A, Van-Der Mei I. Ultraviolet radiation and autoimmune disease: insights from epidemiological research. Toxicology. 2002;181–182:71–78.
6. Deluca HF, Cantorna MT. Vitamin D: its role and uses in immunology. FASEB J. 2001;15:2579–2585.
 

Deel deze pagina met collega's en vrienden: