Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

Gewichtsverlies verlicht last en ernst van symptomen van atriumfibrilleren

Literatuur - Abed HS et al., JAMA 2013 - JAMA. 2013 Nov 20;310(19):2050-60


Effect of weight reduction and cardiometabolic risk factor management on symptom burden and severity in patients with atrial fibrillation: a randomized clinical trial


Abed HS, Wittert GA, Leong DP, et al.
JAMA. 2013 Nov 20;310(19):2050-60. doi: 10.1001/jama.2013.280521.
 

Achtergrond

Verwacht wordt dat de prevalentie van atriumfibrilleren (AF) verder zal stijgen. De veroudering van de bevolking wordt doorgaans gezien als een belangrijke factor in dit proces, maar obesitas neemt wellicht ook een substantieel deel van de stijgende prevalentie voor zijn rekening [1].
Obesitas wordt geassocieerd met diverse factoren waarvan bekend is dat zij aritmie kunnen doen ontstaan [2], zoals diastolische dysfunctie [3], systemische proinflammatoire status [4], autonome tonusverstoring [5] en atriumvergroting [6]. Van vetophopingen is ook aangetoond dat zij correleren met incidente AF [7]. Een direct effect van obesitas op de atriale substraten is recent aangetoond [8].
Deze studie evalueerde daarom het effect van structureel gewichtsverlies en een risicofactor managementprogramma op AF last in een gerandomiseerde en gecontroleerde studie. 150 patiënten met symptomatische paroxysmale of persistente AF en BMI>27 en tailleomtrek groter dan 100cm voor mannen en 90 cm voor vrouwen werden geïncludeerd. Patiënten werden gerandomiseerd naar ofwel een afvalprogramma onder supervisie van een arts (interventiegroep) of naar zelfgestuurde algemene leefstijl maatregelen (controlegroep). De gemiddelde follow-up tijd was 12.9 (95%CI: 12.3-13.5) maanden in de interventiegroep en 12.0 (95%CI: 11.1-12.9) in de controlegroep.

 
Belangrijkste resultaten

  • Gewicht, BMI en tailleomtrek namen af in beide groepen, maar statistisch significant meer in de interventiegroep. De verschillen waren al duidelijk na 3 maanden, en hielden stand gedurende de rest van de follow-up.
  • AF symptoomlast en ernst van de symptomen (in scores) nam af in beide groepen. Er werden geen veranderingen gezien in de eerste drie maanden. Van 6 tot 15 maanden liet de interventiegroep een grotere daling zien in beide domeinen, ten opzichte van de controlegroep (burden score: 21.0 (95%CI: 20.1-21.9) tot 8.8 (95%CI: 7.6-10.1)] vs. 21.6 (95%CI: 20.5-22.7) tot 18.7 (95%CI: 16.7-20.6); symptoomscore, 15.2 (95% CI: 13.6-16.8) tot 6.7 (95% CI: 5.0-8.4) vs. 16.0 (95%CI: 14.3-17.7).
  • Holter metingen werden uitgevoerd bij baseline en na 12 maanden. Het gemiddeld aantal AF episodes in de interventiegroep (n=57) nam af van 3.3 (95%CI: 1.6-4.9) tot 0.62 (95%CI: 0.19-1.0) en de duur van AF daalde van 1176 (95%CI: 720-1632) minuten tot 491 (95%CI: 159-822) minuten.
    In de controlegroep veranderde het aantal episodes van 2.8 (95%CI: 1.7-4.0) tot 2.0 (95%CI: 1.1-3.0), en duur nam toe van 1393 (95%CI: 785-1994) minuten tot 1546 (95%CI: 782-2308) minuten.
  • Lengtegeïndexeerd linker atrium oppervlak en volume, en septumdikte en achterwanddikte en lengtegeïndexeerde linker ventrikelmassa nam af in alle groepen, maar meer in de interventiegroep dan in de controlegroep.
 
Download Abed-obesity JAMA 2013 CVGK.pptx

Conclusie

Deze studie toont aan dat een gestructureerd gewichtsmanagementprogramma voor zeer symptomatische patiënten met AF de symptoomlast en –ernst kan verlichten, ten opzichte van pogingen om alleen risicofactoren optimaal te beheersen. De gunstige effecten zijn mogelijk een gevolg van een daling van het linker atriumoppervlak en de dikte van de ventrikelwand, hetgeen de linker atriumhypertensie die vaak wordt gezien bij obese patiënten mogelijk kan verminderen. De grotere afname van BMI in de interventiegroep dan in de controlegroep ging gepaard met verbeteringen in andere risicofactoren voor AF.
 
Klik door naar dit artikel op Pubmed
 

Referenties

1. Wanahita N, Messerli FH, Bangalore S, et al. Atrial fibrillation and obesity—results of ameta-analysis. Am Heart J. 2008;155(2):310-315.
2. Nattel S, Burstein B, Dobrev D. Atrial remodeling and atrial fibrillation: mechanisms and implications. Circ Arrhythm Electrophysiol. 2008;1(1):62-73.
3. Russo C, Jin Z, Homma S, et al. Effect of obesity and overweight on left ventricular diastolic function: a community-based study in an elderly cohort. J AmColl Cardiol. 2011;57(12):1368-1374.
4. VisserM, Bouter LM, McQuillan GM,et al. Elevated C-reactive protein levels in overweight and obese adults. JAMA. 1999;282(22):2131-2135.
5. Karason K, Mølgaard H,Wikstrand J, et al. Heart rate variability in obesity and the effect of weight loss. Am J Cardiol. 1999;83(8):1242-1247.
6. Stritzke J, Markus MR, Duderstadt S, et al; MONICA/KORA Investigators. The aging process of the heart: obesity is the main risk factor for left atrial enlargement during aging the MONICA/KORA (monitoring of trends and determinations in cardiovascular disease/cooperative research in the region of Augsburg) study. J AmColl Cardiol. 2009;54(21):1982-1989.
7. Wong CX, Abed HS, Molaee P, et al. Pericardial fat is associated with atrial fibrillation severity and ablation outcome. J AmColl Cardiol. 2011;57(17):1745-1751.
8. Abed HS, Samuel CS, Lau DH, et al. Obesity results in progressive atrial structural and electrical remodeling: implications for atrial fibrillation. Heart Rhythm. 2013;10(1):90-100.
 

Deel deze pagina met collega's en vrienden: