Nephrology: Update 1

Inleiding

In de jaren tachtig van de vorige eeuw heeft zich een revolutie voltrokken in de behandeling van anemie bij nier- en kankerpatiënten door de introductie van recombinante humane erytropoëtine (rHuEPO). Dit molecuul heeft in de nefrologie niet alleen het aantal benodigde rodebloedceltransfusies (die met een verhoogd risico van virale infecties en allo-immunisatie gepaard gaan) drastisch verminderd, maar ook de kwaliteit van leven van deze patiënten significant verbeterd.
Vanuit kosten-batengezichtspunt moeten alle aspecten van de prescriptie worden meegewogen. Zo zou bijvoorbeeld intraveneuze in plaats van subcutane toediening, of een lagere toedieningsfrequentie ertoe kunnen leiden dat een hogere rHuEPO-dosis nodig is.
Vanuit klinisch gezichtspunt heeft de potentie van erythropoëse-stimulerende proteïnen (ESP’s) betrekking op de doeltreffendheid waarmee ze proliferatie en differentiatie van de erytroïde kolonievormende eenheid (CFU-E) teweegbrengen, hetgeen leidt tot de productie van erytrocytenen een toename van de hemoglobinespiegel van het bloed. De werking van ESP’s berust op hun binding aan de EPO-receptor (EPOR) op de erytroïde voorlopercellen en in een cascade van cellulaire activeringen resulteert. Het is daarom van belang om de mechanismen te begrijpen die bepalend zijn voor de interactietussen ESP’s en hun EPO-receptor. Het doel van dit review is het verduidelijken van de wisselwerking tussen ESP’s en de EPO-receptor en de fysiologische en klinische implicaties hiervan.

Download Nephrology up-date 1.pdf