Cardiovasculaire Geneeskunde.nl

RAAS remmers bieden een grote bloeddrukverlaging bij obese patiënten met hypertensie

Literatuur - Nedogoda SV, Ledyaeva AA, Chumachok EV, et al. - Clin Drug Investig. 2013 Jun 26


Randomized Trial of Perindopril, Enalapril, Losartan and Telmisartan in Overweight or Obese Patients with Hypertension.

 
Nedogoda SV, Ledyaeva AA, Chumachok EV, et al.
Clin Drug Investig. 2013 Jun 26. [Epub ahead of print]
 

Achtergrond

Obesitas lijkt een aanzienlijk pathofysiologisch effect te hebben op hemodynamische veranderingen by hypertensie. Het verstoort ook de respons op behandeling van hypertensie [1-3]. Ondanks de hoge prevalentie van hypertensie bij obesitas en diverse complicerende comorbiditeiten [4,5], zijn er geen internationale aanbevelingen voor de behandeling van hypertensie bij obese patiënten.
Renine-angiotensine-aldosteron systeem (RAAS)-remmers zijn de voorkeursklasse van antihypertensiva gezien hun brede range aan vasculaire voordelen [6]. Volledige dosis angiotensine-converting enzyme (ACE)-remmer en angiotensine-receptor blokker (ARB)-behandeling lijken bruikbaar voor het verlagen van de bloeddruk, alsmede voor de preventie van cardiovasculaire (CV) aandoeningen in hypertensieve patiënten met een hoog CV risico, inclusief patiënten met obesitas.
Deze fase IV studie vergeleek vier RAAS-remmers, waaronder twee ACE-remmers (perindopril 10mg/dag en enalapril 20 mg/dag) en twee ARBs (losartan 100mg/dag en telmisartan 80 mg/dag), om hun impact te bepalen op bloeddruk, arteriële stijfheid en andere CV risicofactoren, bij 120 patiënten met overgewicht of obesitas, en hypertensie.
 

Belangrijkste resultaten

  • Absolute afnames van gemiddelde 24-uurs systolische bloeddruk (SBP) na 24 weken in vergelijking tot baseline waren -22 mmHg (-14%) voor perindopril, -11 mmHg (-7%) voor enalapril, -12 mmHg (-8%) voor losartan en -15 mmHg (-10%) voor telmisartan (all P<0.05).
    Absolute afnames van gemiddelde 24-uurs diastolische bloeddruk (DBP)na  24 weken in vergelijking tot baseline waren -13 mmHg (-13%) voor perindopril, -6 mmHg (-6%) voor enalapril, -13 mmHg (-13%) voor losartan en -12 mmHg (-12%) voor telmisartan (all P<0.05).
  • Na 24 weken hadden alle RAAS-remmers de BP-dipping profielen verbeterd: normale dipping profielen waren hersteld in 85% van de patiënten bij perindopril, losartan en telmisartan, terwijl enalapril verbetering liet zien bij 65% van de patiënten.
  • Perindopril en telmisartan verbeterden vasculaire structuurparameters na 24 weken, aangezien de carotis-femoralis pulse wave velocity (PWV) met respectievelijk 29 en 24% was verminderd (P<0.05 vs. baseline). Perindopril verminderde ook de carotis-radialis PWV met 26% (P<0.05). Aortadruk was verminderd met 8% (P<0.05 vs. baseline)na perindopril, en niet significant met <1%, 1% of 4% na enalapril, losartan en telmisartan.
  • Perindopril was het enige middel dat een statistisch significante verlaging (5%) gaf van de posterior linker ventrikelmuur-dikte en linker ventrikelmassa index (14%). De early/atrial (late) ventriculaire vulsnelheid (E/A)-ratio was ook significant verbeterd, maar alleen na perindopril-behandeling.
  • Er werden na 24 weken ook significante verbeteringen in metabole parameters geobserveerd, met name na perindopril. Leptine was verminderd met 30% na perindopril (P<0.05 vs. baseline), in tegenstelling tot 2%, 7% en 14% met enalapril, losartan en telmisartan. Perindopril en telmisartan verlaagden C-peptide significant, en deze twee middelen verbeterden ook het lipidenprofiel. Er werd na alle therapieën een bescheiden gunstig effect op het glucosemetabolisme waargenomen.


Conclusie

Dit is de eerste directe vergelijkingsstudie van antihypertensieve, nefroprotectieve, cardioprotectieve en metabolische effecten van twee ACE-remmers en twee ARBs bij patiënten met overgewicht of obesitas met hypertensie. Het laat zien dat volledige dosis RAAS-remming een sterke bloeddrukdaling oplevert. De verschillende middelen hadden verschillende effecten, waarbij perindopril de duidelijkste verbetering in arteriële elasticiteit en verschillende cardiovasculaire risicofactoren liet zien in deze patiënten.
 

References

1. Schmieder RE, Gatzka C, Schachinger H, et al. Obesity as a determinant for response to antihypertensive treatment. BMJ. 1993;307(6903):537–40.
2. Jordan J, Engeli S. Obesity, hypertension, and cardiovascular health: is there anything poor Cassandra tries to tell us? J Hypertens. 2012;30(6):1103–5.
3. Schmieder RE, Rockstroh JK. Obesity and hypertension. Curr Opin Nephrol Hypertens. 1994;3(5):546–9.
4.Dorresteijn JA, Visseren FL, Spiering W. Mechanisms linking obesity to hypertension. Obes Rev. 2012;13(1):17–26.
5. Kurukulasuriya LR, Stas S, Lastra G, et al. Hypertension in obesity. Med Clin North Am. 2011;95(5):903–17.
6.Jordan J, Yumuk V, Schlaich M, et al. Joint statement of the European Association for the Study of Obesity and the European Society of Hypertension: obesity and difficult to treat arterial hypertension. J Hypertens. 2012;30(6):1047–55.
 

Klik door naar dit artikel op Pubmed

Deel deze pagina met collega's en vrienden: