Nieuws van de American Diabetes Association Meeting in Chicago

We hebben een selectie highlights van de ADA Meeting, 21-25 juni in Chicago, IL, US, voor u samengevat.
 
J. Tuomilehto, MD, PhD, (University of Helsinki, Finland) besprak de associatie tussen de socio-economische status van een land en de epidemiologie van type 1 diabetes mellitus (T1DM), inclusief resultaten van de World Health Organization's Diabetes Mondiale (DiaMond) studie. Over het algemeen worden hogere incidenties van T1DM gezien in landen met hogere inkomens, hoewel T1DM incidenties wereldwijd groeien, onafhankelijk van het inkomen. De incidentie van diabetes kan afhangen van culturele factoren, alsmede van de toegankelijkheid van zorg voor diagnose en behandeling. Het gebrek hieraan kan resulteren in een hoge sterfte, en in een lage incidentie.
 
Resultaten van de Diabetes Control and Complications Trial (DCCT) lieten zien dat de prevalentie van diabetescomplicaties na 18 jaar nog steeds verminderd is in T1DM patiënten die ingedeeld waren in de groep die intensieve glucosebeheersing onderging, in vergelijking tot degenen die standaardbehandeling ontvingen. HbA1c niveaus waren op dit tijdstip vergelijkbaar tussen de twee groepen.
 
De laatste analyse van de Look AHEAD trial werd gepresenteerd op de ADA, en tegelijkertijd gepubliceerd in de NEJM [1]. Er werd geen significant effect gezien op een samengestelde cardiovasculaire uitkomst voor patiënten met diabetes mellitus type 2 die een intensieve leefstijlinterventie hadden ondergaan, ten opzichte van patiënten die alleen advies hadden gekregen. Het verbeteren van het dieet en activiteit beschermde patiënten niet tegen hartproblemen.
Ondanks het gebrek aan voordeel voor mensen in de intensieve interventiegroep, liet de studie zien dat obese mensen of mensen met overgewicht met diabetes kunnen afvallen en dit gewichtsverlies kunnen volhouden. Dit levert gezondheidsvoordelen op, maar vermindert niet het risico op cardiovasculaire aandoeningen (bij een mediane follow-up van 9.6 jaar).
Er werden ook andere studieuitkomsten van de Look AHEAD gepresenteerd op de ADA meeting. De intensieve interventie was bijvoorbeeld geassocieerd met een lagere frequentie nierziekte, minder retinopathie, minder depressie en een vermindering van het aantal ziekenhuisopnames en gebruikte medicatie, dus met lagere gezondheidskosten.
 
Zowel S. Dhindsa, MD (Buffalo School of Medicine and Biomedical Sciences) als R. Basu, MD (Mayo Clinic, Rochester, MN) spraken over lage testosteronniveaus, welke vaak worden gezien in mannen met T2DM. Dr. Dhindsa besprak de wederkerige relatie tussen diabetes en laag testosteron, en hoe deze mogelijk wordt vertroebeld door obesitas. Dr. Basu riep op tot een grote RCT die de effecten van testosteronsuppletie onderzoekt bij oudere patiënten met diabetes.
 
De Boehringer Ingelheim en Lilly Diabetes Alliance presenteerde resultaten van een  52-weken fase III klinische trial die het middel in ontwikkeling empagliflozine test in volwassenen met T2DM. Empagliflozine is een lid van de sodium glucose cotransporter 2 (SGLT2) remmer-klasse. De SGLT2 remme- klasse verwijdert overtollig glucose via de urine door glucose-reabsorptie te verminderen in de nier. Empagliflozine liet een statistisch significante vermindering van HbA1c (gemiddeld bloed glucose) zien in week 24, bij toevoeging van empagliflozine aan bestaande orale glucose-verlagende behandeling in mensen met T2DM en mild tot matig nierfalen. Een significante afname van het lichaamsgewicht en significante verbeteringen in bloeddruk werden ook gezien na behandeling met empagliflozine, in vergelijking tot placebo.
 
Bronnen:

http://professional.diabetes.org/
1. Cardiovascular Effects of Intensive Lifestyle Intervention in Type 2 Diabetes. The Look AHEAD Research Group. June 24, 2013DOI: 10.1056/NEJMoa1212914